Бегај, Георгиј , да го примиш посакуваниот Господ.
Бегај, Георгиј , да го примиш посакуваниот Господ.
Има трогателна случка од животот и мачеништвото на Свети Великомаченик Георгиј, што навистина често го кажувам, но е толку важен и толку изразен.
Така е запишано во житието на Свети Горгиј дека за време на многуте маченички жртви на овој маченик, овој храбар маченик, овој дијамант Христов и на Црквата, млад човек од 20-22 години, бил однесен на стадионот полн со толпа луѓе, луѓе кои викаа и кажуваа различни работи. И што направија?
Земаа железни чевли со шајки во нив. Размислете за нас, понекогаш камче ни влегува во чевелот и не можеме да одиме, боли, сакаме да го извадиме, не можеме, тоа е многу болно и досадно.
Имал шајки во железните чевли и ги ставиле во оган и толку многу ги вжештиле, вели неговото житие, што станале едно со огнот. Тие чевли беа темноцрвени. И донесоа коњи, арапски коњи, кои брзо трчаат, и ги врзаа и со овие клинци ги облекоа вжештените чевли на маченикот Георгиј и го врзаа зад коњот. И коњите почнаа да трчаат и тој мораше или да трча или ако падне ќе го скршат на илјада парчиња, ќе го растргнат на улица со оваа брзина и брзината на коњите.
А неговото житие вели дека „толпата му викаше на Георгиј и врескаше и правеше врева“.
Затоа размислете за таа атмосфера!
„И храбриот маченик Христов Георгиј “ – вели Синаксарионот – „по многу ревност притрча кон него велејќи“ си:
„Трчај, Георгиј, да го примиш посакуваниот Господ“. Пред него немаше толпа, не коњи, не злобата на луѓето, туку желниот Господ. Тој истрча толку брзо што ги престигна коњите. Воопшто не чувствуваше болка. Не болеше? Секако дека болеше. Не го почувствувал тоа? Сигурно! Не беше во несвест, не беше дух, тој беше човек. Но, што беше тоа што ја откажа болката? Распнатиот Христос. Му ја уништи болката. Му дал моќ, не да спасува живот, туку да го добие она што го сака, да ги посрами оние што ја презирале Христовата сила. Така, трчајќи да го прими посакуваниот Господ, имајќи го Христос насекаде пред себе, можел и ги претрпел сите маченички маки и да влезе во Царството Божјо.
Митрополит Лимасолски Атанасиј
Така е запишано во житието на Свети Горгиј дека за време на многуте маченички жртви на овој маченик, овој храбар маченик, овој дијамант Христов и на Црквата, млад човек од 20-22 години, бил однесен на стадионот полн со толпа луѓе, луѓе кои викаа и кажуваа различни работи. И што направија?
Земаа железни чевли со шајки во нив. Размислете за нас, понекогаш камче ни влегува во чевелот и не можеме да одиме, боли, сакаме да го извадиме, не можеме, тоа е многу болно и досадно.
Имал шајки во железните чевли и ги ставиле во оган и толку многу ги вжештиле, вели неговото житие, што станале едно со огнот. Тие чевли беа темноцрвени. И донесоа коњи, арапски коњи, кои брзо трчаат, и ги врзаа и со овие клинци ги облекоа вжештените чевли на маченикот Георгиј и го врзаа зад коњот. И коњите почнаа да трчаат и тој мораше или да трча или ако падне ќе го скршат на илјада парчиња, ќе го растргнат на улица со оваа брзина и брзината на коњите.
А неговото житие вели дека „толпата му викаше на Георгиј и врескаше и правеше врева“.
Затоа размислете за таа атмосфера!
„И храбриот маченик Христов Георгиј “ – вели Синаксарионот – „по многу ревност притрча кон него велејќи“ си:
„Трчај, Георгиј, да го примиш посакуваниот Господ“. Пред него немаше толпа, не коњи, не злобата на луѓето, туку желниот Господ. Тој истрча толку брзо што ги престигна коњите. Воопшто не чувствуваше болка. Не болеше? Секако дека болеше. Не го почувствувал тоа? Сигурно! Не беше во несвест, не беше дух, тој беше човек. Но, што беше тоа што ја откажа болката? Распнатиот Христос. Му ја уништи болката. Му дал моќ, не да спасува живот, туку да го добие она што го сака, да ги посрами оние што ја презирале Христовата сила. Така, трчајќи да го прими посакуваниот Господ, имајќи го Христос насекаде пред себе, можел и ги претрпел сите маченички маки и да влезе во Царството Божјо.
Митрополит Лимасолски Атанасиј
Comments
Post a Comment
Напиши коментар