Зошто Бог дозволува ѓаволот да се бори со нас?
Свети Максим Исповедник наведува пет причини зошто Бог му дава на ѓаволот способност да се бори со луѓето:
Првата причина е да научиме да разликуваме доблест од порок преку искуството на оваа војна.
Друга причина е тоа што се „присилуваме“ на одреден начин, што цврсто и непоколебливо се држиме за доблеста.
Третата причина не е да се гордееме со себе кога се сопнуваме во доблест, туку да сфатиме од искуството на овој духовен подвиг дека секое назадување е дар од Бога.
Четврта причина, да се понизиме и да ги препознаеме и мразиме и исповедаме и да ги оставиме нашите гревови, кои стануваат причина за искушение.
Петта причина, да не ја заборавиме сопствената болест и Божјата сила, напредувајќи во духовниот подвиг што го заслужуваме и постигнуваме некоја доблест.
Во споменатите причини се гледа Божјата љубов кон човекот.
Да не заборавиме дека тагите и искушенијата се дар на Божјата милост затоа што во овие искушенија можеме - ако сакаме - да се сретнеме со нашите страдања и распнатиот Христос, и Тој ќе не Воскресне во вечен живот.
На крајот на краиштата, ѓаволот со сите свои трикови и покрај сите негови махинации против нас, сепак се уништува себеси и Божествената милост победува!
Како што стапицата на Крстот, која ѓаволот му ја постави на Христа, на крајот резултираше со пораз на самиот ѓавол и победа на Исус, (затоа Крстот е најстрашното оружје против ѓаволот оттогаш), така и секој стапица што ја поставува ѓаволот во нас, тоа може да биде пораз на сатаната и причина за нашето спасение.
Но со еден неопходен услов: дека ќе се соочиме со искушенија со отсекување на сопствената волја (т.е. нашата себичност) и потчинување „безусловно“ на Божјата волја.