7 тајни на среќата од Светогорските светители и старешини

7 тајни на среќата од Светогорските светители и старешини

1. Вера во Бога.

Еднаш една жена го прашала Свети Порфириј Кавсокаливит зошто се нарекува себеси среќен, бидејќи неговото здравје сериозно се влошило. На тоа светителот одговорил: „Читај го Светото писмо, оди во црква, имај исповедник, причестувај се со Светите Тајни - со еден збор биди добар христијанин. Тогаш ќе ја најдете радоста што ја барате. Гледаш дека сега сум болен, но среќен сум. Така и вие, кога малку ќе се приближите до Христа, ќе најдете радост во вашиот живот“, рекол светителот.

2. Ослободете се од суетата и анксиозноста.

Свети Пајсиј Светогорец советуваше, за да се чувствуваме среќни, да се живее природен и едноставен живот, во кој нема место за претеран луксуз, суета и залудни немири.

„Еднаш доктор од Америка дојде кај мојата калива“, рече светителот. Ми кажа за животот таму. Луѓето таму веќе се претворија во машини - тие ги даваат целите денови за работа. Секој член на семејството треба да има сопствен автомобил. Покрај тоа, дома, за сите да се чувствуваат удобно, треба да има четири телевизори. Па ајде - работете, исцрпете се, заработете многу пари, за подоцна да кажете дека ви е удобно и сте среќни. Но, каква врска има сето ова со среќата? Таков живот полн со духовна вознемиреност со својата нон-стоп трка не е среќа, туку пеколно мачење.

3. Трезен ум.

Монахот Симеон Атонски има кратка парабола која сликовито илустрира дека надворешните околности ни најмалку не влијаат на тоа дали се чувствуваме среќни или не. Спасот е во нас самите, затоа треба да имаме трезен ум за да ги издржиме тешкотиите.

Еве ја параболата: „Човек кој не знаеше да плива, удираше во паника во реката. Подигна облак од прскање и бранови течеа покрај реката, што човекот во страв ја помешал со опасна струја. Почна да се бори со речните бранови. Конечно, давеникот сфатил како да остане на водата и постепено допливал до брегот. Откако излегол од водата, човекот погледнал наназад и видел дека на реката владее целосна тишина и цело време се борел со брановите и прскањето што самиот ги создал. Сета мизерија започнува од нас самите. Но, ако ги ставите работите во ред во вашиот ум, овие несреќи ќе завршат во вас.

4. Чисто срце.

Според зборовите на Свети Нектариј Егински, најсигурниот пат до среќата е да се има чисто, беззлобно срце.

„Среќата е чисто срце, бидејќи таквото срце станува Божји престол. Така им вели Господ на оние кои имаат чисто срце: „Ќе се вселам во нив и ќе одам меѓу нив; ќе им бидам Бог, а тие ќе бидат Мој народ“ (2. Коринтјаните 6:16). Што друго може да им недостасува? Ништо, навистина ништо! Затоа што во нивните срца го имаат најголемото добро - Самиот Бог!

5. Способност за простување.

Простувањето е една од најважните христијански доблести, затоа секој што се труди за среќа мора да научи да му простува на ближниот. Благодарение на простувањето, човекот го ослободува своето срце од товарот на старите поплаки, а радосното срце е секогаш среќно. „Ова е нашиот закон: ако простуваш, тоа значи дека Господ ти простил; а ако не му простиш на својот брат, тогаш твојот грев останува со тебе“, рече  Свети Силуан Атонски.

6. Давајте повеќе отколку што земате.

За да станете среќни самите, треба да ја споделите радоста и среќата со вашиот сосед. Се чини дека во тоа нема никаква тајна, но според монахот Симеон Атонски, оваа вештина е најретка меѓу луѓето, но кој ќе ја сфати станува среќен.

7. Бидете задоволни со малку.

„Желбите се ѓубрето на светот“, рекол монахот Симеон Атонски. Навистина, колку повеќе човек се закачува на своите желби, толку неговите апетити стануваат понеумерени и, не можејќи да се насити, човекот се осудува на несреќа.

Свети Пајсиј Светегорец советуваше да се спротивстави на желбите - со умереност.

„Среќата се наоѓа кога некој е задоволен со малку. Што прават луѓето денес? Купуваат… купуваат… купуваат работи, автомобили, електроника и еден куп други работи и нормално дека немаат доволно пари, а постојано се во нервоза. Потребно е да се задоволуваш со малку и да не се стремиш кон многу, бидејќи имајќи го она што е потребно и само потребното, не треба да се работи напорно. Тогаш ќе имаат повеќе време да седат дома со децата и со семејството, да направат нешто, да се молат и, воопшто, да останат во семејната топлина и удобност, а не да бидат во постојан стрес на патиштата“, вели светителот.