Темјанот е „средство“ за помирување меѓу човекот и Бога...


 


Темјанот е „средство“ за помирување меѓу човекот и Бога

 



   Употребата на темјан за време на нашето обожавање не е човечки изум, туку заповед дадена од Бога на Мојсеј.

  Не му рекол само „донеси ми темјан“, И му рече Господ на Мојсеја: “Земи благопријатни мириси: стакта, оникс, халан миризлив, и ливан чист, од сите работи во еднакви делови,и од нив направи кадиво, миро варено, со умешноста на мироварец, чисто и свето (Исход 30:34-35). 

  Господ сака да ни каже: Што и да Му понудиме, нека биде најдобро.  Не за да имаме корист, туку за да ја примиме Неговата благодат и Неговиот благослов.

 Плашете се, како што ѓаволот се плаши од темјан, велат нашинците.  Не се подразбира темјанот што се продава во продавниците, туку она што се принесува како жртва на Господа, и затоа што се принесува како жртва.  Дури и влакно да му принесеме жртва на Господа, од ова влакно ќе се плаши ѓаволот кој може да ја уништи целата земја...!

 Стани, земи кадилница, стави темјан, трчај и кади околу логорот за да го помириш Бога му рекол Мојсеј на Арон;  и вревата се смири. Смртта што падна престана.

 Колку и да не „изненади“, темјанот е „средство“ за помирување на човекот со Бога.  Во старите времиња во нашите села, кога природата беше жестока и паѓаше град кој ја уништуваше виновата лоза, житото, свештеникот јадеше со темјан во селото, а злото престануваше!

 Ова е причината (помирувањето Божјо) да принесуваме темјан за нашите починати, било на нивните погреби, или на нивните гробови, или на панихида, или на „трисаги“.  Нашите мртви почиват, простено им е.  Благодарение на бескрајната милост Божја!

 Нешто слично важи и за свеќата.  Свети Ефрем Катунакиски, кога ја направил „Проскомидијата“ и запалил (вистинска...) свеќа, ги видел душите во пеколот како ги вадат главите од оган и се ладат, благодарение на оваа едноставна работа, пламенот од свеќата. !

 Да!  Господ бара причини да ги помилува душите.  И му е „жал“ кога не му даваме причини.  Сега им требаме на нашите мртви роднини.


Отец Василиј Бакојани

Comments