Љубезноста е едно од најубавите цвеќиња на љубовта...

 

   

Љубезност

Добрината е голем капитал за верниот човек.

Вообичаено, сепак, оваа убава доблест на благородништвото многумина ја оставаат настрана, а ја сметаат за застарен случај, дека за да опстанеш денес, мора да се разликуваш по дрскост, слободоумност...

Учтивоста денес се смета за застарена валута за која нема место во модерниот живот.

Сепак, овие сфаќања ја издаваат декаденцијата и дегенерацијата во општествените односи на луѓето.

Љубезноста никогаш не згаснува, исто како и мајката што ја родила, љубовта, бидејќи таа е вистинско чедо на љубовта.

Љубезноста е една од христијанските доблести и е показател за духовно одгледување.

Одржувањето на пристојноста, и во јавниот и во приватниот живот, е предизвик.

Ретко кој може да се пофали дека ја одржува учтивоста во приватниот и целосно личниот живот.

Таков бил Светиот Апостол Павле.

Затворен во Рим, тој пишува во своето Второ послание до Тимотеј: Ти се угледа на моето учење, животот, целта, верата на мојата големодушност, љубовта, трпеливоста (3: 10).

Ти, дете мое, му пишува, си го живеел моето однесување и си ги разбрал моите најдлабоки намери.

Ретка работа е да можеш да им проектираш на своите соработници, дури и на оние кои толку долго живееле со него, свет живот кој свети низ кристалот на неговото благородништво. Оние што му пристапиле на Апостолот требало да заминат поинаку.

Имаше нешто што ги пленеше неговите соговорници. Поточно, тој самиот беше нешто. Тој беше благороден.

Нежноста отсекогаш ја негувале вистинските христијански големини.

Секогаш ја одразува внатрешната убавина на душата.

Добрината не е високо раѓање, туку културна душа. Човек може да биде благороден по потекло и роб по душа.

Љубезноста не прави разлика. За сите е исто. Добро се однесува и кон познатата личност и кон незабележителните. На малиот, подеднакво на големиот.

Како што љубовта „не бара сама за себе“ , љубезноста не го бара истото за да биде понудена. Таа нуди се што ќе дојде пред неа. Никаде не ја наоѓате вистинската љубов без добрина. И никогаш не ја наоѓате вистинската добрина без љубов.

Љубезноста е едно од најубавите цвеќиња на љубовта.

Тоа е прелевање на се што е убаво во срцето.

 Насилството и грубоста не успеваат. Капка мед собира повеќе муви отколку буре оцет , вели една странска поговорка.

Љубезноста е исто така заразна.

Поднесува, присилува, инспирира, наметнува. Нејзиното присуство ви дава чувство дека сте во просторот на Царството Божјо. Учтивоста навистина ја крие тајната на општественото освојување.

Карактеристики на благородништвото се кроткост, услужливост, отворено срце, гостопримство, добросрдечна насмевка, едноставност, благодарност, искреност, љубов...

„Ви благодарам “ кажано искрено  е нејзиниот „заштитен знак“.

Светото Писмо нуди неколку делови за неа: Зборот ваш секогаш да биде благодатен, зачинет со сол, за да знаете како треба на секого да му одговарате (Кол. 4' 6).

Еден спрема друг бидете љубезни со братска љубов: натпреварувајте се +во почитувањето еден кон друг (Рим. 12:10).

И бидете благодарни (Кол. 315).

Бидете свети, бидејќи Јас сум свет (1. Петрово 1:16).

стреми се кон праведност, побожност, вера, љубов, трпеливост и кротост!(1Тим. 5:11) .

Отците на нашата Црква длабоко негуваа добрина.

Пустината населена со подвижници, се претвори во огромен собор на луѓе навистина благородни и супериорни.

Љубезноста врзана, со целото богатство на нивното христијанско срце.

Неколку примероци напишани од вистинска душа на пустината, Свети Исак Сирин, ја откриваат длабочината и обемот на оваа брилијантна доблест.

Со цитирање на некои од нив ќе ја затвориме нашата тема:

Чувај го јазикот добар и срамот нема да те сретне.

Добијте слатки усни и ќе ги имате сите за пријатели.

Понизете се пред сите луѓе и ќе бидете возвишени над сите владетели на овој свет.

Трчајте кон сите во поздрав, и ќе бидете почестени повеќе од оние што нудат скапоцено злато.

Презирајте ја честа за да бидете почестени и не сакајте ја за да не бидете обесчестени.

Не гадете се од смрдеата на болните, па дури и на сиромашните, бидејќи и вие носите тело.

Кога ќе сретнете некого, принудете се да го почитувате повеќе отколку што заслужува. Поздравете го срдечно. Кога ќе замине, зборувајте за него со добар и искрен збор.

На овој начин ќе го направите подобар од што е. Нека овој начин секогаш ве карактеризира. Со други зборови, секогаш бидете елоквентни и покажувајте почит кон сите.

Не го прекинувајте соговорникот да го даде за вас мислење како неучен и необразован.

Не се соблекувајте пред други.

Бегајте од дрскоста (прекумерната интимност) како од смртта.

Не плукајте пред другите. Кога сакате да кашлате, свртете го лицето назад.

Јадете трезвено и пијте како што доликува на Божјите деца.

Не подавајте ја раката за да земете нешто пред други, дрско.

Ако некого угостите, поканете го еднаш или двапати да јаде, седејќи и срамежливо со него на масата.

Кога се проѕевате, ставете ја раката напред. Задржувањето на здивот ќе помине.

Кога ќе влезете во куќата на тој што ве угости, не вртете ги очите ваму-таму да ги прегледувате околните предмети.

Не влегувајте ненадејно во куќа или соба на странец, туку прво тропајте однадвор, а откако ќе ве поттикнат да влезете, потоа влезете со голема почит.

Смирено отворајте и затворете, и вашата врата и на соседите.

Не одете неуредно и нестабилно, освен ако не брзате многу.

Смирено разговарајте со сите.

Гледај на другите со мудрост и не дозволувај твоите очи да се заситат гледајќи во странец.

Кога одете со претпоставените, не ги претекнувајте во одењето.

На секоја ваша природна потреба со почит да и служите, не засрамувајќи го вашиот Ангел чувар.

Пазете се од малите за да не паднете од големите.

Сметајте се за странец каде и да се најдете, за да се ослободите од штетата што ја прави ароганцијата.

Извор: Интернет