Лек за страста...

 

Лек за страста

 Лекот за страста не лежи во отстранување на постоечката страст, туку во нејзина замена со соодветна доблест.

На пример страста за крадење.  Во еден момент тој решава да признае и престанува да краде.

 Ова не е лек против страста на крадење, туку престанок на делото.  Ако некој остане само во престанок на делото, постои опасност од повторна појава, бидејќи внатре ќе ја пропушти кражбата.  Тој ќе биде како некој што ги кастри дрвјата, а не нивните корени.  Ќе пораснат повторно…

 Копнеејќи по гревот, половина паднаа во грев (пад на склоност) и додека не се исповедат, никогаш нема да се покајат.

 Исцелувањето на страста ќе започне кога човекот ќе престане да краде и ќе почне да ја негува соодветната доблест, односно добродетелта на милосрдието.  А кога ќе ја стекне доблеста на милосрдието, таа доблест ќе го спречи повторно да се врати на крадење.

 Љубовта кон милосрдието ќе го натера човекот да ја „мрази“ кражбата.  Не можеме да се ослободиме од ниту една страст (лоша навика) освен ако не ја „мразиме“ и искрено не признаеме.

 Ако не ја мразам страста, нема совршено покајание, а без совршено покајание, исповедта не ми користи, а јас сум во опасност да одам во пеколот...

 Така ќе ја негувам соодветната доблест на милосрдието и ќе бидам на 4/5 од совршеното покајание.

 За да биде покајанието совршено, треба да практикувам доблест, односно милосрдие во овој случај, понизно, а не наметливо и гордо како што ќе пресмета ѓаволот за да ме убеди...

 Старец Ефрем од скитот на Свети Андреј