БЕСЕДА ЗА ДЕНОТ НА ХРИСТОВОТО ВОЗНЕСЕНИЕ

 БЕСЕДА ЗА ДЕНОТ НА ХРИСТОВОТО ВОЗНЕСЕНИЕ

Свети Лука Кримски - 14 мај 1953 година

Денеска нема долго да ви проповедам поради мојата слабост, само ќе се обидам да ви го објаснам значајниот кондак на овој празник.

Слушајте, слушајте го со длабоко внимание овој кондак (хорот пее): „Дури го исполни нашиот поглед, па дури и го соедини небесното на земјата, се Вознесе во славата Христос нашиот Бог, никогаш не заминувајќи, туку остана немилосрдно и плачеше за оние што ве сакаат: Јас сум со вас и никој не е над вас“.

Што значи тоа: „Веќе се грижеше за нас?“

Ова е она што значи во руски превод. Кога Господ Исус Христос со сите дела на Својот земен живот и Својата смрт на Крстот, го исполни она што ни беше предодредено во предвечниот Божји Собор, кога го соедини она што е на земјата со небесните работи - кога се соедини со луѓе кои се на земјата со небесните Ангели.

Тој нè соедини со Своите Ангели. Тој ни овозможи да бидеме учесници во небесниот живот.

Имаше многу луѓе кои на земјата веќе станаа ангели по тело.

Знаете дека Светото Писмо великиот Свети Јован Претеча го нарекува ангел.

Имаше многу луѓе за кои вистинскиот живот не беше интересен, кои ги очистија своите срца, кои беа толку возвишени и усовршени што станаа како ангели по дух - веќе на земјата станаа ангели по тело.

Нели сите Свети беа такви? Зарем Света Марија Египетска не беше ангел во тело, нели толку многу отци – најголемите пустиници, како Антониј Велики, Ефтимиј Велики, Сава Осветени, како нашиот најголем Свети Серафим Саровски, нашите Свети Антониј и Теодосиј Пештерски?

Сите тие станаа ангели во тело, се разбира, веќе на земјата беа соединети со небото.

Разговараа со ангели, им се јави Пресвета Богородица.

И имаше многу, многу такви кои нашиот Господ Исус Христос ги соедини со небесните - со сите небесни сили.

„Ти се вознесе во слава, Христе Боже наш, никогаш не заминуваш, туку остануваш непрестајно и викаш на оние што те љубат: Јас сум со вас и никој не е против вас.

Нашиот Господ Исус Христос се вознесе во голема слава од Елеонската Гора. А Неговите ученици, како што сте слушнале во тековното апостолско и евангелско читање, разделувајќи се од Него, не се разнежниле. Не само што не тагуваа, туку со радост, со голема радост си заминаа дома.

Зошто, како да го разбереме ова, како можеле да се радуваат и да се радуваат, разделени од Христа? Тоа беше возможно затоа што Господ им рече дека ќе испрати друг Утешител, Светиот Дух, Кој ќе ги потсети на сè што рекол и ќе биде со нив засекогаш.

А во кондакот пишува: „не заминувај, туку биди упорен“. Тоа значи дека откако се Вознесе, Тој не нè остави, туку останува секогаш со нас.

Мора да се сеќаваме на сопствените зборови на Господ Исус и никогаш да не ги заборавиме: „Кој ме љуби мене, ќе биде љубен од мојот Отец; и ќе дојдеме кај него и ќе живееме кај него.”

Гледај, на крајот на краиштата, ова е ветувањето Христово, кое вели дека на сите што Го љубат и го исполнуваат Неговото слово, Тој ќе дојде заедно со Својот Отец и ќе станат со Него - ќе влезат во срцето и ќе престојуваат во него, како во храмот на Светиот Дух.

„Повикај им на оние што те сакаат: Јас сум со вас и никој не е против вас.

Кој го љуби Христа со сето свое срце, кој живее според Неговото слово, исполнувајќи ги сите Негови заповеди, ќе биде во постојана заедница со Него, ќе биде под Негова постојана заштита, секогаш ќе биде чуван од Самиот Христос и ангелите Божји; нема да биде допрен од ниедно вистинско и вистинско зло, зашто Христос ќе биде немилосрден со нив.

Но, размислете за тоа, нели и големите Светители доживеале прогонство, немало ли оние што се побуниле против нив, немало ли многу, многу илјадници Христови маченици?

Сетете се како големиот Свети Серафим Саровски беше претепан од разбојници. И што - дали ова послужи на штета на самиот Серафим, послужи на штета на Црквата Христова? Не, тоа ни послужи на нашата најголема корист, која ја добивме преку монахот Серафим, бидејќи кога самата Богородица, која му се јави, го излечи скршениот череп и неговите скршени ребра, а разбојниците беа изведени пред лицето на правдата, монахот Серафим , дознавајќи за ова, со солзи ги побара: „Никако, не сакам да бидат судени! Ако ме осудат, ќе ја напуштам Саровската пустина“.

Погледнете како овој чин на Светителот треба да ни послужи како поука, каков одличен пример добивме, одличен пример за тоа како треба да се однесуваме со страдањата што ни се нанесени.

А на Светите маченици, како се зборовите им вели: „Јас сум со тебе, а никој не е против тебе“?

Да, се побунија против нив, императорите се побунија, владетелите се побунија, ги подложија на сурови, сурови маки. Но, зборовите Христови се остварија и кога тие беа мачени, Самиот Христос беше со нив, правејќи ги маките што ги поднесуваат лесно.

Често, често тие не гореа во страшни печки, чиј пламен ги печеше самите мачители.

Зошто? И бидејќи Христос беше со нив, не остави никого.

Тој ги испрати Своите ангели и самиот влезе во затвор кај мачениците мачени до смрт и ги исцели, а следниот ден мачители ги видоа оздравени.

Видете, и овој збор се оствари. Верувајте дека секој што го сака Христа кој го исполнува неговото слово, ќе биде возљубен од својот Татко, и ќе дојде и ќе живее кај него.

Затоа, сакајте го Христа, затоа следете Го, па исполнувајте ги Неговите заповеди!

А сега слушнете го кондакот на празникот, штотуку ви е објаснето, и се надевам дека ќе го согледате многу подлабоко отколку што сте го перципирале претходно

„Дури и откако го исполни нашиот поглед, па дури и го соедини небесното на земјата, ти се Вознесе во славата Христе, нашиот Бог, не си замина, туку остана и извикај до оние што те љубат: Јас сум со вас и ниту еден не е против вас“.

Запомнете, запомнете го овој кондак. Запомнете, секогаш да се сеќавате на овој голем ден на Вознесението на небото на Господ Исус.

Насочете ги вашите срца кон него по Него, зашто и ние треба да се вознесеме на небото по Него.

Амин.