„Твоето спасение е хирург!“

 „Твоето спасение е хирург!“

Кога јас и сестра ми го посетивме отец Гаврил, тој рече:

„Сакам прво да научите како да живеете!“

Се прашавме: каков живот треба да научиме? Знаеме да плетеме, знаеме да веземе, знаеме да шиеме… Како да знаеме се што треба да знае една жена.

Времето помина. Честопати се потсетувавме на зборовите на отец Гаврил и тоа не натера да собереме сили. Си помисливме: „Веројатно Бог нѐ тестира! Навистина, што не трпевме, освен што не ни се вртеа воденичките камења над нашите глави!

Откако се омажи сестра ми, јас и баба ми останавме во семејството (моите родители рано починаа). Еден ден кај нас дојде отец Гаврил со еден монах и еден млад човек. Јас и баба ми бевме многу среќни со нивното доаѓање. Отец Гаврил се сврте кон мене:

- Ајде, мрдај, подготви бања - морам да се избањам! И поставете ја масата - многу сум гладен!

Се разбира, веднаш почнав да готвам.Брзо ја поставив масата, подготвив бања. Додека бев зафатена, старецот ме охрабри и рече:

- Ајде брзо, умирам од глад! Ајде, побрзај!

Кога сè зготвив , тој не ја допире храната, а за капење немаше ни збор. Отец Гаврил ми рече:

„Ќе станете добра домаќинка, потребен ви е само еден добар хирург…“

Тогаш ништо не го разбрав…

Имаше уште денови на пост, бев во голема неволја. Бев на работ на очај. Отидев кај отец Гаврил. Тој ме прими, ме насмеа, ме нахрани (духовно). Кога заврши, старецот се насмевна, ги рашири рацете, се прекрсти и ме прегрна со зборовите:

- Несреќна! Паднавте во морето, но не знаете да пливате. 

Но, за што отец Гаврил? - го прашав.

Додека се симнував по скалите, тој вика одозгора:

Твоето спасение е хирург!

Пак не го разбрав. Мислев дека веројатно ми треба операција, но тој не ми кажа директно за тоа. Сепак, на крајот од тој пост го запознав мојот иден сопруг, кој е хирург по професија.

Денот на венчавката беше закажан за 23 ноември, но на почетокот на октомври отец Гаврил ми рече:

- Во октомври треба да сте на време, додека е уште топло!

Моравме да решиме некои проблеми, па сметавме дека ноември е посоодветен месец, но настаните изненадувачки се променија и нашата венчавка се одржа на 29 октомври во храмот Светицховели. По свадбата отидовме кај отец Гаврил. Штом влегов во ќелијата, тој, веќе беше прикован во постела, ја повика монахињата  и и рекол:

„Ти реков, темјанот секогаш ќе го најде својот пат!

Тогаш многу плачев. Старецот ме благослови, а потоа остана сам со мојот сопруг. Разговараше со него, а потоа го благослови …

Ова беше нашата последна средба. Отец Гаврил почина четири дена подоцна, на 2 ноември. Тогаш сфатив зошто нашата венчавка на 23 ноември не се одржа, тој не ќе можеше да не благослови …

Материјалот е преземен од книгата „Старец Гаврил: срце полно со љубов“.