Грешките на јазикот! („Боже, Господи, затвори ја мојата уста“)...

 

Грешките на јазикот! („Боже, Господи, затвори ја мојата уста“)

Во минатото, лекарите користеле многу мудар и ефикасен метод. Тие му кажувале на својот пациент. Извади го јазикот! Го погледнаа. И од јазикот разбраа многу!

Јазикот на пациентот му даде на лекарот многу добра претстава за физичката состојба на неговиот клиент.

Нешто слично се случува кога човек ќе си го „вади“ јазикот!

Останатите добро го разбираат, секој по својот ум каде се движи нивниот соговорник.

Колку чудно!

Јазикот е огледало на физичкото здравје.

Јазикот е и огледало на нашата духовна состојба!

Господ вели: Внимавај! Ќе ве судат според вашите зборови! Оти по зборовите свои ќе бидеш оправдан, и по зборовите свои ќе бидеш суден (Матеј 12:37).

Подобро е да паднеш од височина, отколку да „паднеш ниско“ од јазична грешка!

А кога ќе издржиме и не зборуваме, имаме голема победа!

И колку повеќе паѓате во јазични грешки, толку духовно станувате „полудни“.

Затоа во една од нашите молитви велиме, 

„Боже, Господи, затвори ја мојата уста“. Односно, се плашев, Господи, да ја задржам устата затворена.

Да знам кога зборувам и како зборувам.

Го сакаш ли Христос? Секогаш мора да го имате во уста: Дома; во комуникација со саканите; во соседството; на пазар; насекаде.

Устата на праведникот кажува мудрост, а јазикот негов изговара правда

(Пс. 36:30).

Со други зборови: Вистинската личност секогаш ги има Божјите зборови во устата и неговите зборови се сите одмерени, скромни, внимателни.

Ова е точно. Затоа што она што е во твоето срце излегува во твојата уста!

Пчелите, на пример, мал инсект, вадат мед од устата! Што и да земат во уста, вадат мед. Тие го прават тоа душо!

Јас и ти, требаше да бидеме подобри од инсекти, од пчели. Од нашите усти треба да тече бесконечен мирис: мирис на добрина и љубов, мирис на славење на Името Господово!

Што прави нашата уста да мириса ужасно? И ако смрдеа излезе од устата, што е внатре во нас, длабоко во нас, во нашето срце? Сепак, не е нешто добро, и онака не Христос. 

Светото Писмо ни кажува дека: тој е како дрво посадено крај воден извор, кое својот род го дава навреме, и чиј лист не вене; и во сè што прави, напредува.(Псалм 1,3). Односно, кога е во нашиот ум и во нашето срце, целото битие е опојно, како да е истурено врз нас и во нас, многу скапоцен парфем!

Затоа, научете да зборувате за Господа со почит и со љубов и со понизност.

Француски филозоф (Ц. Бонал) од минатиот век, секогаш кога го изговарал Христовото име, ја симнувал капата и го правел Крстот.

Ајде да направиме и ние „нешто“. Нека ти бидат зборовите:

• слатки во устата.

• слатки во твоето срце.

• слатко за ушите на оние што ве слушаат.

Светото Писмо вели:

• Уста на одметник - длабока јама! Јама? Да јама! 

• Праведната уста зрачи со мудрост.

Со други зборови, секој збор што ќе излезе од неговата уста е мудрост! 

Исцели го, братот, со твоето срце.

Не дозволувајте устата и срцето да ви станат длабока јама...!

Нека зрачат мудрост, добрина, мир, љубов, смирение.

Не заборавајте го.

Устата на праведникот зрачи со мудрост; и со тоа што внимаваш што зборува твојата уста, стануваш мудар за луѓето, угоден и сакан на Бога.

Извор: интернет