Не ги зголемувајте причините за болка...

 

 

Не ги зголемувајте причините за болка

Кога Му се молиме на Бога

„дај ни леб“, не бараме задоволство, ниту богатство, ниту цветни фустани, ниту златни украси, ниту стада коњи и говеда и волови и мноштво други стада, ниту музички програми или ништо друго како тоа.

Затоа што сето тоа ја одвлекува душата од најсветата и најважна грижа.Но ние од Бога бараме леб. Дали гледате колку е широка наставата? Колку вистини се содржани во оваа кратка реченица? Поради оваа причина тој јасно им вика на оние што разбираат:

Застанете мирни луѓе и не посегнувајте залудно по работите со вашите желби. Престанете и не ги множете причините за болка на ваша душа. Вашиот долг кон природата е мал.

На своето месо му должите храна, која се мери и лесно се набавува, доколку секако имате за цел да ја задоволите потребата.

Зошто кревате даноци против себе? Зошто се доведовте и го заробивте на толку долгови? И дали барате сребро во рудниците, го извлекувате златото и ја барате проѕирната материја?

Само да си го нахрани стомакот, оној даночникот што ги собира даноците? На желудникот му треба леб за да го надополни она што е неопходно за организмот.

Но, вие правите комерцијални патувања до Индија и пловете по морето на варвари и се предавате на морски патувања кои траат цела година, за да ја направите храната вкусна со она што можете да го носите од таму.

И не мислите дека чувството на оние кои предизвикуваат задоволство завршува во непцето. Дури и она што има добар изглед и добар мирис и е вкусно, моментално и минливо му дава задоволство на сетилото.

Доброто семе на домаќинот е пченицата. А лебот се прави од пченица. Додека уживање е каколот, кој непријателот го посеал покрај житото.

Но, кога луѓето занемаруваат да ѝ служат на природата со она што е неопходно, тогаш навистина се „гушат“ од залудни грижи и остануваат духовно неразвиени, бидејќи душата постојано е окупирана со нив.

Свети Григориј Ниски