Свештеникот кој ја загуби круната на светоста затоа што не знаеше да прости...

 

Свештеникот кој ја загуби круната на светоста затоа што не знаеше да прости 

Во Антиохија, тогашна престолнина на Истокот, во раните христијански години живееле двајца пријатели: старецот Саприкиј и едноставниот лаик Никифор. Нивното блиско пријателство траеше долго.

Но, сејачот на злото, ѓаволот, во одреден момент посеал некакво непријателство во нивните души, кое прераснало во сурова и непопустлива омраза.

Како што читаме во житијата на Светителите, во одреден момент Никифор се вразумил. Тој се опорави. Тој разбра што се случува со нив. Разбрал дека омразата е семе и никне од ѓаволот. И тој побара да се помири со Саприкиј.

Но, Саприкиј тврдоглаво го одби предлогот.

Додека нивните односи дошле до таква точка, во Антиохија избувнало прогонство за време на владеењето на императорите Валеријан и Галиен.

Саприкиј како христијанин и свештеник бил уапсен и застанал пред владетелот. Го принудиле да се согласи да принесува жртви на идолите. Саприкиј го исповедаше Христос. И тој беше подложен на страшни маки, над човечката издржливост.

Кога толку многу мачења биле немоќни да го разнишаат цврстото верување и исповедање на Саприкиј дека Христос е Бог, владетелот наредил да му се отсече главата.

Никифор дознал. И сакајќи да добие прошка и благослов од Светиот маченик, кој се чинеше дека веќе го завршил својот пат, го завршил својот подвиг и одел да го прими небесниот венец од рацете на џелатот, притрчал кон него. Тој падна пред неговите нозе. И тој му рече:

Сведок Христов, прости ми, згрешив пред тебе!

Но, Саприкиј не му одговори. Затоа што срцето му се исполни со злоба против него!

Колку и да го молел Никифор, Саприкиј, заслепен и закоравен, му одговарал со својата омразена и одвратна тишина! Ги свртуваше очите!

Тие пристигнаа на местото на егзекуцијата. Никифор уште еднаш го молел Саприкиј да му прости.

Те молам, маченику Христов, прости ми ако ти згрешив пред тебе! Светото Писмо вели: Побарајте и ќе ви се даде. Да, јас ве молам. Прости ми!

Но Саприкиј не се покаја ниту во тој страшен момент. Но тогаш, благодатта Божја, која дотогаш го зацврстуваше во маченичкиот подвиг, го напушти. И така, кога мачителите отишле да му ја отсечат главата, тој самиот ги прашал:

Зошто сакате да ме убиете? Тие му одговорија.

 Затоа што не прифати да принесуваш жртва на нашите богови и ја презре наредбата на нашиот крал заради некој што го нарекуваш Христос.

Тогаш страдалниот Саприкиј им вели:

Не ме погубувајте! Ќе ја послушам заповедта на царот. Јас ќе им се поклонувам на боговите. И ќе им принесам и жртва.

Штом Свети Никифор ги слушна овие „страшни“ зборови на Саприкиј, со солзи го молеше:

Немој, брат мој! Не го прави ова! Не одрекувајте се од нашиот Господ Исус Христос! Не губете ја небесната круна, која ја освоивте поднесувајќи толку многу страдања! Христос те чека на вратата! И тој ќе ти даде за твојата привремена смрт вечна награда.

Но, Саприкиј апсолутно не обрнал внимание на овие зборови и тргнал по директниот пат кон вечната пропаст.

Тогаш Свети Никифор, гледајќи дека свештеникот потполно паднал, се одрекол од Христа, вистинскиот Бог, инспириран од благодатта на Светиот Дух, почнал со сета сила да им вика на мачители на Саприкиј:

 Јас сум христијанин! И јас верувам во нашиот Господ Исус Христос, во Оној од кој Саприкиј се одрече! Пресечете ми ја главата!

Барањето на Никифор беше исполнето.

Од оваа станува јасно дека:

Едно, непочитувањето на евангелската заповед на љубовта го натерало да ја изгуби благодатта на Светиот Дух, кој за миг го оставил затоа што веќе го немал Христа во срцето и затоа што повеќе не можеше да го исповеда Христос во своето срце, не можеше да остане непоколеблив во исповедањето со зборови!

Другото, ревносното почитување на оваа заповед, му донесе голема чест да биде сведок.

На оваа голема чест, Никифор беше повикан сосема ненадејно од благодатта на Светиот Дух, која го исполни неговото срце, бидејќи тој го подготви да стане живеалиште на Светиот Дух, држејќи ја оваа голема Христова заповед.

Свети Игнатиј Брјанчанинов