Чудесното масло од неизгасливото кандило

 Еден ден децата си играа на улица недалеку од куќата на отец Гаврил. Го видоа старецот и почнаа да му се смеат и да го задеваат. Тој самиот често даваше причини за тоа, па дури и се радуваше на ваквиот однос кон себе. Мојата ќерка Ека застана на оградата и со сожалување го гледаше старецот. Ја забележал, ја повикал кај себе и ставајќи ја раката на нејзината глава, ја благословил. Оттогаш ќерка ми почна да оди во црква, а сега е длабоко религиозна личност.

Чудесното масло од неизгасливото кандило што гори над гробот на старецот ме спаси од силни болки, а мојот сопруг од парализа откако имаше мозочен удар. Но, набрзо сопругот почна да го нарушува режимот пропишан од лекарите, а мозочниот удар се случи по втор пат. Потоа со покајание рече дека не е достоен за Божјата милост и застапништвото на старец Гаврил. Тој се покаја и овој пат Господ преку молитвите на старецот го избави од неговата болест. Сега се чувствува добро и речиси секој ден оди во црква. Благодарение на старецот, Божјата благодат дојде во нашето семејство и останува со нас до ден-денес.

Многу ми е жал што повеќе не го гледам овој монах како шета по нашата улица. Жалам што едно време не можев да ја ценам милоста Божја што ни е дадена во личноста на старец Гаврил и не ја вреднував комуникацијата со него, и покрај тоа што преку неговите молитви ќерка ми дојде кај Бога. Добивме многу милост од Господ преку неговите молитви. Свети Гавриле, бараме твоја прошка и благослов.

Русудан Мамучишвили