Само денес ми останува да живеам на овој свет...

 Само денес ми останува да живеам на овој свет...

Човекот тешко стекнува три работи - а тие се оние кои ги чуваат сите доблести: жалост, солзи за своите гревови и сеќавање на неговата смрт. Зашто, кој секојдневно размислува за смртта и си вели: „Имам само денес да живеам во овој свет“, тој никогаш нема да згреши пред Бога.

Кој, напротив, се надева дека ќе живее многу години, тој ќе падне во многу гревови.

Бог се грижи да го чува патот на животот чист од гревот на оној што се подготвува да му даде сметка на Бога за сите свои постапки. Но, тој што рамнодушен вели: „Имам време како тогаш“, е покрај демоните.

Секој ден, пред да одите на работа, запомнете каде сте и каде ќе одите кога ќе го напуштите телото. И не ја занемарувајте душата ниту еден ден.

Внимателно да се пазиш, за тој секогаш да се сеќава, секогаш да ја има пред очи смртта и вечните пеколи и оние што се измачувани и страдаат таму. И да се сметаш себеси за еден од тие, а не за живите.

За жал за нас!

Додека ние ќе ја напуштиме земјата, каде што привремено живееме, ние сме окупирани со долготрајни грижи за земните и расипливи работи. И во моментот на нашето неизбежно заминување одовде, ништо наше не сме во состојба да задржиме.

За жал за нас! 

За секое дело на земниот живот, за секој бавен говор, за секое злобно и нечисто пресметување, за секое сеќавање на душата ќе одговараме пред страшниот Судија.

Сепак, се чини дека сме неодговорни, цел живот сме рамнодушни кон нашите души. Затоа нè очекува неизгасливиот оган на пеколот и далечната темнина и непроспиениот црв и лелекот и чкртањето со заби и вечниот срам пред сите небесни и земни созданија (Мат. 5:22, 8:12, Марко 9. :43-48, 2. Солун 1:8-10).

За жал за нас!

 Не толерираме убоди и каснувања од болви и бубачки и вошки и муви и комарци и пчели. Меѓутоа, не се грижиме - ниту сакаме!- да избегаме од замислениот змеј, кој секојдневно нè гризе и цица и нè мачи од секаде со лековитите убоди на смртта.

Како тогаш ќе можеме да ги издржиме страшните и вечни казни?

Ава Исаија