Послушанието е основа на монаштвото

 Послушанието е основа на монаштвото.

    Послушанието е тајна што ја открива само Светиот Дух.

    Послушноста, како одрекување од волјата и разумот, губењето на својата личност, на прв поглед може да изгледа како некакво ропство, самоуништување, како спротивно на Божјиот план за човек кој е обдарен со слободна волја.

    Но на оние кои со вера го следеа учењето на Православната Црква и се откажаа во духот на ова учење, послушанието им беше откриено како неискажливо голем дар одозгора.

    Почетникот е орел, кој се издига високо на крилјата. Ја чувствува својата сигурност, доминација, која е недостапна и страшна за другите. Со доверба, спремност, со љубов, со радост, дај му ја својата волја и секој суд над себе на својот духовен отец, со тоа ќе го отфрлиш тешкото бреме на земната грижа и ќе научиш нешто за кое е невозможно да се одреди цената - чистота. умот во Бога.

    Монаштвото е чистота на умот, која не се постигнува без послушание. Без послушание нема монаштво. Надвор од монаштвото, можно е да се постигнат големите Божји дарови до мачеништво, но чистотата на умот е посебен дар за монаштвото, непознат на други патишта, а монахот ја доживува оваа состојба само преку подвигот на послушанието. Почетникот, избегнувајќи го светот и отфрлајќи ја неговата волја, како златни крилја се искачува на небото на бестрасноста.

    Односот меѓу старецот и почетникот е од света природа.

    Почетникот учи да ја врши волјата Божја и со тоа учествува во божествениот живот; Старецот преку молитвата и подвигот на својот живот го води искушеникот кон познанието на овој пат, во него негува вистинска слобода, без која спасението е невозможно.

    Послушноста ве ослободува од страста на себичноста и страста за моќ. Една од главните пречки за да ја постигнеме состојбата во која нè повикуваат Христовите заповеди е нашата себичност, егоизам.

    Послушанието е патот до победата над оваа последица на првобитниот грев во нас.

    Пресекувајќи ја нашата волја пред Бога, предавајќи се на волјата Божја, ние стануваме способни да го приспособиме и да го носиме во себе дејството на Божествената волја. Како што се подобруваме во послушноста и кон Бог и кон нашиот ближен, се подобруваме и во љубовта.

   Схиигумен Савва Псково-Печерски