Што сееме?

 Што сееме?

„Човекот што ќе посее, тоа и ќе жнее“ ( Гал. 6:7 ).

Што посеал сејачот за кој читаме во Евангелието? Тој посеа добро, живо, бесмртно семе, а плодот што го роди на земјата што го прими беше плод на благодатта, кој останува во вечниот живот.

Секој човек сее нешто: неговите зборови, неговите дела се семиња кои секојдневно паѓаат и нема да исчезнат без трага. Тие се зрели за жетвата, кога пченицата ќе се собере во небесната житница, а каколот ќе се фрли во оган. Но, луѓето малку се грижат за ова: тие сеат зло за грст, но никогаш не размислуваат за жетвата или замислуваат дека доброто на крајот ќе израсне од злото што се сее. Божјото око го гледа сето тоа, а Неговото Слово предупредува: „Не лажете се: Бог не позволува да биде поруган.... кој сее во телото свое, од телото ќе пожнее погибел; а кој сее во духот, од духот ќе пожнее вечен живот.“ ( Гал. 6:7–8 ).

„Бидејќи сееја ветар, бура ќе пожнеат“ ( Ос. 8:7 ).

Ќе жнееш бура, сиромав брате, ако сега го посееш семето на гревот и расипаноста; а кој ќе ја засолни твојата беспомошна глава од оваа бура? Пченицата ќе се крие во житницата, а ти каде ќе бидеш?

Доброто семе е Словото Божјо. Почнете да го примате во вашата душа, обрасната со какол и трње. Ќе ги откорне, ќе ја завладее душата, ќе внесе нов живот во неа и ќе произведе во неа „најнапред трева, па клас, а потоа и полно зрно во класот.“ ( Марко 4:28 ).

Од дневникот на еден православен свештеник