Тажно е да се гледаат луѓе кои се занимаваат со туѓи животи

 Тажно е да се гледаат луѓе кои се занимаваат со туѓи животи

Има луѓе кои што и да кажете, ќе реагираат, ќе ве поправат, ќе коментираат, (секогаш) ќе предложат нешто подобро.

Но, тие никогаш нема да направат ништо. Ова е трагедијата на случајот.

Никогаш нема да напишат нешто за некоја тема, туку ќе чекаат да напишеш за да ја коментираат.

Тие никогаш нема да направат ништо освен да чекаат да направите за да можат да ве поправат. Нека ви кажат како би го направиле тоа...ќе, ќе, ќе....

И тажно е да се видат такви луѓе.

Луѓе кои немаат што да кажат или прават освен да се занимаваат со туѓи животи.

Тажно е што има луѓе кои се празни и кои се обидуваат да ги исполнат своите животи со животите на другите.

Овие луѓе се секогаш подготвени да реагираат наместо да дејствуваат.

Тие ја сведоа „катанија“ на нивниот природен идиом.

А сето тоа го прават затоа што „се интересираат и се грижат за тебе“, затоа што „имаат должност да зборуваат“, затоа што „нивната совест им налага“ итн.

Брат, остави го туѓиот живот, остави го туѓиот грев.

Ако имаш храброст да го видиш своето срце, твојот живот, твоите мотиви, ќе разбереш дека ти треба покајание; и ти, и јас, и сите нас.

Сите грешиме, сите сме со маани.

Поентата не е да видиме кој греши повеќе за да го контролираме, туку како секој од нас ќе го прегрне другиот.

Но, внимавај...да не го одмораш другиот во неговиот грев.

Тој сака многу разлика. Ако од нас се бара да дадеме свое мислење. Оттогаш, сепак, секој е слободен да го избере животот што го сака.

Мораме да разбереме дека не дојдовме во овој живот за да ги запреме животите на другите луѓе.

Ако се грижиш за твојот брат, моли се за нив, чувај го, пости за него.

Лесно е да критикувате и омаловажувате некого.

Тешко е навистина да му помогнеш.

Но, ако го сакаме, ќе жртвуваме неколку моменти од нашиот секојдневен живот за да се молиме за него на Господа.

Пред да кажете нешто, размислете за тоа.

Чекај.

Проверете ги вашите критериуми.

Погледни си го срцето.

Погледнете го и срцето на вашиот брат.

Можеби цената на твојот говор е да го изгубиш својот брат засекогаш.

И тогаш е доцна...дури и за „Извини“.

Архимандрит Павлос Пападопулос