Кога Господ ќе најде дека сме способни да ја примиме Неговата благодат, тогаш не му треба долго време да одговори на нашата скромна молитва...

 

Кога Господ ќе најде дека сме способни да ја примиме Неговата благодат, тогаш не му треба долго време да одговори на нашата скромна молитва

Кога Господ ќе најде дека сме способни да ја примиме Неговата благодат, тогаш не му треба долго време да одговори на нашата скромна молба во молитвата. Неговото доаѓање понекогаш нè впива толку многу што и срцето и умот се целосно зафатени само со Него….

Умот престанува да се расфрла. Сите обрнуваат внимание. Срцето доаѓа во состојба која е тешко да се опише. Полно со страв, но почит и животворен страв. Бог исполнува сè и целата личност (духот, умот, срцето, сетилото, па дури и телото) живее само за Бога.

Господи Исусе Христе, Боже наш, помилуј нас и Твојот свет.

Невозможно е адекватно да се опише искуството на Божествените посети. Овие не секогаш се повторуваат во иста форма, но скоро во секој случај влегува нешто ново и по различен редослед.

Се сеќавам дека повикувањето на Името на Исус Христос беше придружено со невидливото доаѓање на Самиот Него... Во тоа време јас веќе бев свештеник.

Празнувањето на Божествената Литургија доби и друг карактер. Тоа не беше само чин на почит ослободен од сомнежи во верата, туку чувство на фактот на присуството на Бога кој ја врши тајната...

После тоа дојде духовното разбирање на литургискиот чин, но не знам дали ќе најдам зборови да го изразам моето искуство. Литургијата како Божествен чин е асимилирана во целото наше битие...

И претходно учествував во тајните не без вера не без љубов, туку со помалку јасна свест.

Со повикување на Името на Исус Христос, ми беше дадено искуството на блаженото и во исто време страшно присуство на Вечниот Бог...

Свети Софрониј Сахаров