СВЕТИ ГАВРИЛ ГРУЗИЈСКИ - БОЖЕСТВЕНАТА ЉУБОВ Е КРУНА НА СИТЕ ДОБЛЕСТИ

СВЕТИ ГАВРИЛ ГРУЗИЈСКИ -  БОЖЕСТВЕНАТА ЉУБОВ Е КРУНА НА СИТЕ ДОБЛЕСТИ

Дарот Божји, круна и совршенство во сè - тоа го нарекуваме љубов и обожавање. Има само љубов, љубов - и ништо повеќе. Човекот е целосен и неразделно пребива со Бога, со кого има целосно единство. Умот застанува, мислите целосно исчезнуваат од главата, не размислува за ништо, само созерцава за Бога и го прави и зборува само она што го слуша од Бога. Целосното соединување со Бога е невозможно без неактивноста на умот, целосното, а не делумното отсуство на мислите. Инаку, какво престојувалиште кај Бога може да има, кога умот е активен, во него се раѓаат малку или многу мисли, а причината е окупирана со медитации за нив? Само љубов. Свеста треба да престане и да нема мисли во неа.

Ова не можеме сами да го постигнеме, но она што е невозможно за човекот е можно за Бога - само Светиот Дух може да го создаде ова во човекот, почести го со такво чудо.

Ова непоколебливо дејство на Светиот Дух го обожува човекот, го издигнува во состојба на Божествена љубов - круна на сите добродетели.

Обожениот човек има мудрост од почетокот до крајот на светот. Обожениот човек повеќе не живее за себе во овој грешен свет, туку исклучиво во корист на другите. Со големо смирение се крие од луѓето за да не ги повреди. Затоа што ако почне да живее отворено, со полна сила, луѓето нема да можат да ја издржат вистинската слика на неговиот живот и ќе бидат исполнети со завист. Но, дури и да нема завист, тие нема да можат да ја прифатат, бидејќи таа постојано ја надминува моќта на нивниот разум. Љубовта е круна на совршенството, преку љубовта се открива совршеното значење на параболата за десетте девици. На пет од девиците во него им недостасува токму љубов. Ова е главното значење на параболата, поради која го загубија спасението на своите души. Досега толкувањата на оваа парабола беа соодветни според потребите на нивното време, и ова толкување Господ со задоволство го дава за нашите последни времиња како најголемо, неопходно и неопходно денес, како никогаш досега. Тоа е љубовта што Бог сега ја сака од нас, а со сите сили сме должни да се трудиме и да ја стекнеме оваа доблест - љубовта кон Бога и кон ближниот!

Отпрвин, кога Јован Златоуст ја толкувал оваа парабола, петте неразумни девици немале доволно добри дела - таков подвиг бил потребен во негово време. Подоцна, пречесниот Серафим Саровски повторно, веќе на нов начин, ја објасни оваа парабола, давајќи и ново значење, каде причината за уништувањето на безумните девици е недостатокот на благодатта на Светиот Дух во нив. Со ова Бог го повика човекот да ја бара и да ја стекне благодатта Божја или, со други зборови, Светиот Дух, токму за ова Бог ги благослови оние што веруваат во Него да ги вршат сите свои подвижници, односно основата и главното значење на секој подвиг е стекнувањето на Светиот Дух.

Со ова Бог го повикува човекот да ја стекне и прими благодатта Божја или со други зборови Светиот Дух, токму во таа смисла Бог ги благослови оние што веруваат во Него да го насочат своето подвиг, т.е. основата и главното значење на секој подвиг е стекнувањето на Светиот Дух, благодатта Божја. Тоа е она што Бог, неговиот творец, го барал од човекот во тоа време, и тоа го барал од него кога го напуштил овој свет.

Во овие денови, во последните времиња, кога беззаконието се намножило и љубовта се заладила кај мнозина (Мт. 24,12), за човекот како никогаш досега е неопходно да има љубов и мора да има мудрост за да да не се лизне и да падне од неа. Затоа што денес непријателот на човечкиот род со сите сили се труди да ја отстрани љубовта од човечкото срце и постепено да ја намалува и разлади, а потоа целосно да го елиминира нејзиното животворно дејство. Денес, Бог бара љубов од нас! Затоа, сите наши напори треба да бидат насочени кон тоа да го стекнеме во нашите срца, што е можно само со добри дела. Затоа што љубовта без дела е мртва, во спротивно тоа е само празен збор кој ќе му суди на оној на Страшниот суд кој само изговорил „љубов, љубов“ и се држел настрана од оние дела што треба да ги има љубениот човек пред Господ и ближниот. Или дури и да имал, но не во полн обем на неговите овластувања и дека не дал се од себе, т.е. можел, но не. Љубовта е жива и без добри дела умира. Добрите дела се добри дела кои се животна сила на љубовта. Во тоа е вистинската љубов и таа е единствената сила со која човекот може да се спротивстави на искушенијата, тешкотиите и ужасите на последните времиња, кои антихристот ќе ги посее за време на своето временско владеење.