Покажи ми го Бога...

 

Покажи ми го Бога

Еден ден дојде некој да ме види, човек кој со години бараше да го најде Бога. Тој ми рече плачејќи: Татко, не можам да живеам без Бога. Покажи ми го Бога!

Му одговорив дека не сум во позиција да му го покажам, но мислам дека тој и онака не беше во позиција да го најде. Збунет, ме праша зошто.

И тогаш му поставив прашање што честопати им го поставувам на оние што доаѓаат да се консултираат со мене: Дали има пасус од Светото Писмо што му зборува на твоето срце - најскапоцениот пасус што си го нашол? Да - ми одговори, приказната за блудницата во осмата глава на Јован.

Повторно го прашав: Каде се сместуваш во оваа приказна? Дали се чувствувате како да сте жената која го сфатила својот грев и стои пред судот на мажите, знаејќи дека нивниот суд ќе биде прашање на живот и смрт за неа?

Дали се поистоветуваш со Христос кој разбира сè и ќе ѝ прости, давајќи ѝ можност отсега да живее нов живот? Или како Апостолите чекате и се надевате на некој одговор кој ќе биде ослободувачки?

Дали си еден од толпата, еден од старешините кои знаеле дека и самите не се безгрешни и затоа први се повлекле од каменувањето? Или од помладите кои во одреден момент сфатија дека и тие не се безгрешни и ги фрлија настрана камењата за каменување?

Со кого се поистоветуваш во оваа драматична сцена? Тој малку се замисли, а потоа ми одговори: Јас сум единствениот Евреин што не би заминал без да ја каменува жената.

Па тогаш, му реков, имаш свој одговор. Не можете да го видите Бога, кој ви е совршен странец.

Митрополит Антониј Сурошки