Како ќе го видам чудото во мојот живот? - Молитва или магична вера?

 Како ќе го видам чудото во мојот живот?

Молитва или магична вера?

Секаде во нашиот живот има проблеми и бараме решенија , но во погрешна насока. Проблемот не се другите, туку ние .Недостигот на молитва , како христијанска должност и потреба, е првиот и најголем проблем со кој се соочуваме.

Недостатокот на молитва јасно се гледа во метежот и брзиот темперамент на нашиот карактер, нашиот бес и гнев .Бараме решенија, нурнати, сепак, во превирањата . Сите заматени и вознемирени околу нас. Како ќе го разликуваме точното решение или можната грешка, за да можеме да го исправиме?

За жал, не се молиме, туку постојано бараме.

На крајот на краиштата, веруваме дека во нашата Црква сè е решено на магичен начин, барајќи духовни визионери-футуристи , кои го кажуваат она што наводно е испратено од Бог.

Ништо во нашата црква не е магично . Сè е плод на верата во Бога.

Верата се покажува со трпение , љубов , послушност , смирение , мир .Тоа се доблестите што треба да нè разликуваат како христијани, а нивното негување е нашата духовна борба. На крајот на краиштата, немањето молитва укажува на неверување, затоа има очај , вознемиреност , трајна тага , жалење , недоверба .

Молитвата е комуникација со Бога, таа е пристаништето кое не штити од бурите во нашиот живот. Во молитвата го молиме Бога и едноставно чекаме.

Не вознемирува недостатокот на молитва, се „давиме во море“ далеку од нашето пристаниште-Господ, создавајќи голема внатрешна празнина , која ја пополнуваме со репродуцирање на таканаречените пророштва, футурологија, ширење вести за паника и ужас...

Каде е нашиот Бог, во кој веруваме, во сето тоа?

Верувате само во гатачите и „предвидувачките“ старешини, но не и во Бога...

Време е да се разбудиме и да го погледнеме нашиот сопствен интерес.

Предуслов за чудо во нашите животи е верата и довербата во Бога.

Довербата во Божјата волја значи да се оди без страв и без ќорсокак. Тоа значи надеж , радост , слобода и создавање .

Со молитвата ја „палиме“ светлината во нашите животи, растерувајќи ја темнината на очајот, сега слободно одиме со љубов и страв Божји.

Игуменот на Светиот манастир Есфигмен, архимандрит Вартоломеј