Семеен и Црковен живот...

 

   

Семеен и Црковен живот

Можеби некој оправдано размислува, што има да каже некој далечен Светогорски монах за семејството, за родителите и за воспитувањето на нивните деца? Сепак, монахот не е сокриен или изолиран. Монахот е добронамерник за целиот свет.

Црквата отсекогаш сакала да ги слуша монасите. Во светата тишина монахот станува мудар, просветлен, стремејќи се и ослободувајќи се. Ги набљудува, значи, подвижниците се молат за немирниот свет да „стои добро, да застане со страв“. Големата беда на светот, прекумерното потрошувачко општество, богатството воопшто не се позитивни елементи за развој на духовниот живот.

Света Гора е загрижена за надолниот тек на светот. За несветите идеи кои за прв пат се слушаат во современиот живот за траен и легален соживот на невенчаните, дури и хомосексуалците, за подемот на прељубата, зголемувањето на разводите.

Секојдневно на Света Гора доаѓаат тажни и вознемирени луѓе, удавени во ќорсокак на непокајаниот живот, погрешен начин на живот.

Посебно нè вознемирува рамнодушноста на младите, со многубројните психички трауми. Смирено веруваме дека семејството е уште една тврдина, и покрај сите проблеми. Семејството го сочинуваат родители и деца.

За нив едноставно и практично ќе зборуваме со болка и љубов, не како учители туку како сочувствителни браќа.

Духот на светот внесе во семејните превирања, исклучување во име на слободата и правата, раскинување и конфликт. Контрадикторност, негодување, кавги, закани, студенило фрлаат сенка над сите куќи. Недостасуваат меѓусебно размислување, меѓусебно разбирање и меѓусебно почитување.

Црковниот живот само ќе не врати на праведноста. Тогаш сите други мислења, опомени и совети се непотребни. Нашата децрковизација го рани нашето его и сака да бидеме суверени и доминантни над сè, дури и над нашите сопствени луѓе, нашите сопружници, нашите деца.

Кога велиме Црковен живот, не мислиме на општо добра перцепција на Црквата, верување во врвно битие, пријатна идеологија. Животот на Црквата е специфичен, со правилна вера во живиот Троичен Бог, живот на Богослужба, натпреварувачки курс на очистување и осветување.

Родителите треба редовно да ги носат децата во Црква уште од мали нозе. Да се ​​навикне да работи, да ги прегрне иконите, правилно да го направи Крстот, да се причести со Светите Тајни. Ако се живи и непослушни нека плачат, нема врска, учат, мирисаат темјан, благословуваат, се осветуваат.

Со голема тага видов во Православните Храмови во Америка, во времето на Божествената служба, дека децата се во подрум со воспитувачката од градинката, за да не им пречат на верниците во Црквата...

Неопходно е децата да учат редовно да одат во Црква уште од мали нозе. Иако тие не разбираат, Божјата милост богато работи во нив.

Божествената литургија и нашите „верски должности“ не завршуваат со  молитва. Ние не сме христијани само во Црквата. Црквата треба да се прошири до нашиот дом. Дека молитвеникот треба да биде таму, не само во тешки времиња, туку и секој ден.

Таму започнува и завршува денот. Се надевам дека целото семејство е заедно. Дури и еден по еден е тешко. Колку е убаво да се биде поврзан со молитвата уште од мали нозе! Тој никогаш нема да биде осамен. Тој ќе има отворен постојан дијалог со Бога.

Ако некој се жали на недостаток на време, може да се моли на пат, во автомобил и во канцеларија. Не се потребни книги и знаење, а срдечното „Господи помилуј“ е најубава молитва.

Се додека тоа се прави со свесност. Со понизување. Мајките, домаќинките, учителките, медицинските сестри, сите жени, мажите по имотите, во зградите, во банките, на патувањата, децата и во играта и во училиштето и во нивната соба можат да кажат мала молитва само пет мали зборови: "Господи Исусе Христе, помилуј ме!"

Нека научи некој од рано да си го прави Крстот, кој се буди, кој спие, кој почнува и се враќа дома, кој почнува и завршува со оброкот или работата, кој се фаќа за волан или молив.

Колку е убаво секогаш да бараш Божја помош за сè! И ќе ја имаме. Затоа постои, за да им даде на оние што Го бараат, да им отвори на оние што чукаат, да ги слушне оние што Го повикуваат.

Монах Мојсеј Светогорец