Ако дојде Божјата благодат, сите и сè се менува...

 

Ако дојде Божјата благодат, сите и сè се менува

 Кога душата е вознемирена, таа го заматува разумот и не гледа јасно. Само кога душата е смирена, таа го осветлува разумот, за да може јасно да ја види причината за сè.

Душата е многу длабока и само Господ ја знае.

 Зошто да се брка темнината? Да, ќе ја вклучиме светлината и темнината сама ќе си замине. Ќе оставиме Христос да живее во целата наша душа и демоните сами ќе си заминат.

 Кога Христос ќе дојде во нас, тогаш го живееме само доброто, љубовта кон целиот свет. Злото, гревот, омразата исчезнуваат сами по себе, не можат, немаат каде да останат.

 Не те интересира дали те сакаат, туку дали го сакаш Христос и луѓето. Ова е единствениот начин да се наполни душата.

Во душата, чиј целиот простор е заземен од Христос, ѓаволот не може да влезе и да живее, колку и да се труди, бидејќи нема место, нема празно место за него.

 Нашата цел не е да го осудуваме злото, туку да го исправиме. Со осуда човекот може да загине, со разбирање и помош ќе се спаси.

 Злото започнува со зли мисли. Кога ќе станете огорчени дури и со само помисла, ја расипувате духовната атмосфера. Вие го попречувате Светиот Дух да работи и му дозволувате на ѓаволот да го зголеми злото. Секогаш моли се, сакај и простувај, исфрлајќи ја од себе секоја зла мисла.

 Човекот Христов мора да Го љуби Христа, а кога Го љуби Христа, се ослободува од ѓаволот, од пеколот и од смртта.

 Да се ​​моли без вознемиреност, смирено, со доверба во Божјата љубов и промисла.

 Не смеете да се борите со вашите деца, туку со сатаната кој се бори со вашите деца. Кажете им неколку зборови и молете се многу.

 Молитвата прави чуда. Мајката не треба да се задоволува со опипливото галење на своето дете, туку треба да го практикува духовното галење на молитвата.

 Спасението на вашето дете поминува низ вашето осветување.

 Осветувањето не е невозможна работа, тоа е всушност лесно, доволно е да стекнете смирение и љубов.

 Побарајте од Бога да ви ги прости гревовите. А Бог, бидејќи ќе Го молите во болка и понижување, ќе ви ги прости гревовите и ќе ве исцели и во телото.

 Кога се молите, да ја заборавите вашата физичка болест, да ја прифатите како правило, како награда, за простување на гревовите. Не грижете се за другото, оставете го на Бога и Бог ја знае Неговата работа.

 Болестите ни се добри кога ги поднесуваме безгрижно, молејќи го Бога да ни ги прости гревовите и славејќи го Неговото име.

 Големата тага и неволја не се од Бога, туку се замка на ѓаволот.

 Да ја исполниш својата душа со Христос, со божествена љубов, со радост. Радоста Христова ќе те исцели.

 Бог се грижи дури и за најмалите детали од нашиот живот. Не ни е важно, не сме сами на светот.

 Бог многу нè сака, нè има на ум во секој момент и не штити. Мора да го разбереме ова и да не се плашиме од ништо.

 Само благодатта Божја, само нашата вистинска љубов, која тајно се жртвува за другите, може да ги спаси и другите и нас.

 На љубовта и требаат жртви. Понизно да жртвуваме нешто наше, што во реалноста е Божјо.

 Среќата во бракот постои, но бара услов. Дека сопружниците стекнале духовна сопственост, љубејќи го Христа и држејќи ги Неговите заповеди. Така тие вистински ќе се сакаат и ќе бидат среќни.

 Подобро е да пропаднеш како лаикотколку како монах.

 Православниот подвиг не е само за манастирите, туку и за светот.

 Многумина велат дека христијанскиот живот е непријатен и тежок. Велам дека е пријатно и лесно, но бара два услова: смирение и љубов.

 Ако дојде Божјата благодат, сите и сè се менуваат. Но, ајде, за да дојде, прво треба да се понижиме!

 Еден може да зборува за своите гревови и да се гордее, а друг да зборува за неговите доблести и да биде понизен.

 Да се ​​биде понизен, но не и понижен. Смирението е замка на ѓаволот, која носи безнадежност и неработење, додека вистинското смирение носи надеж и делото на Христовите заповеди.

 Не се станува христијанин од мрзеливост, треба работа, многу работа.

 Сè е за човекот да Го љуби Христа и сите проблеми се решени.

Свети Порфириј Кавсокаливит