Молитва да се кажува до последниот здив...

 

Молитва да се кажува до последниот здив

 Големиот подвижник и Светител Кирил Филеот го раскажува следниот настан:

 За време на ноќната молитва во својата ќелија, бдеење и кажување на молитвата: Господи Исусе Христе, помилуј ме, во својата деведесетта година, гледајќи го ѓаволот ослабен и парализиран од староста, сакал уште во последните мигови да го натера во пеколот со демонска убавина.

 Така, сосема ненадејно, пред Светиот се појави внатрешноста на еден прекрасен храм, каде што служеше еден познат и почитуван свештеник испосник, кого го виде како одеднаш излегува од Прекрасните двери и без да каже: Со страв Божји, вера и љубов, да го покани на причест:

 - Дојди, Кирил, на причест, дојди!

 Одејќи накај свештеникот, не сфаќајќи дека се преселил таму за да се причести, тој од навика и страв се прекрсти, велејќи:

 - Христе мој, недостоен сум за Тебе!

 И тогаш удри страшен гром!  Паѓаше, така да се каже, „молња во воздухот“ и се се раствори во чад и ужасна смрдеа.  Ја извалка целата ќелија на Свети Кирил и ги отвори вратите и прозорците за да го исчисти местото.

 Но зошто?

 Затоа што ова било сатанско привидение, бидејќи овој сатана се претвора дури во ангел на светлината, со ризик блажениот да ја изгуби својата душа.

 Добро е познато дека никој од нас не е безбеден додека душата не се одвои од телото.  Не се само младите на кои им се заканува опасност од загуба и пекол, туку и оние кои се во длабока старост, кога ги напушта физичката и духовната сила заедно со сеќавањето.

 Само благодатта Божја не спасува.

 Затоа дење и ноќе да ја кажуваме молитвата Господи Исусе Христе, помилуј ме, до нашиот последен здив.

Протопрезвитер Стефанос Анагностопулос