Свештеникот и демонот!...

 

Свештеникот и демонот!

Следново му се случило на еден млад свештеник:

Откако заврши неговото ракополагање, отиде во својот дом. Таму легна на својот кревет да се одмори. Попладнето кога неговите роднини отишле да го разбудат, откриле дека свештеникот не сака да стане. Дури и ја завиткал главата во постелнината и не се открил и покрај молбите на неговите блиски.

Ова траеше и тој ден и следниот и задутре. Никој не можеше да разбере што се случува со нивниот свештеник.

Изминал викендот и свештеникот не го напуштил креветот. Неговото семејство го чувало во тајност сето она што му се случувало на свештеникот од селото. Меѓутоа, свештеникот морал да служи во недела, а потоа што би им кажале на луѓето? 

Потоа помислиле да го известат отец Висарион, кој најбрзо пристигнал и отишол директно во собата на свештеникот.

Стани дете мое, јас сум отец Висарион. Треба да станеш, да јадеш нешто, да станеш посилен и да разговараш, му рекол тој.

Свештеникот малку ја откри главата, го поздрави Старецот и пак се покри.

Беше сабота. Попладнето, Старецот го молеше да стане, безуспешно. Потоа, им наредил на луѓето од куќата насилно да го земат, да го стават во автомобилот и да го однесат во Црквата. Беше вечер.

Таму пред Светиот Олтар Старецот го натерал да носи петрахил и со рапав глас му рекол: Кажи, оче мој, благословен да е Бог... Тој одби и старецот инсистираше да го каже.

Во одреден момент свештеникот со треперлив глас рече „Благословен“ и веднаш низ Црквата се слушна силен извик. Демонот пукнал и свештеникот бил ослободен, се вразумил и нормално ја прославил Вечерната. Старецот застанал покрај него и го советувал.

Сите со солзи во очите го видоа нивниот свештеник како Богослужи и нивната радост беше многу голема. Старецот Висарион таа ноќ остана во нивната куќа. Тој го исповеда свештеникот и заедно со неговите роднини и утредента, во недела, заедно ја извршија Божествената служба, ги споделија Светите Тајни и сè помина добро и благословено...