Ја спасил мајка си од пеколот...

 

   

Ја спасил мајка си од пеколот

Кога дојде ноќта на седмиот ден, се свртив и видов од левата страна, езеро многу големо колку што може око да види, полно со нечистотија, кал што оддаваше неподнослива смрдеа.

Во оваа кал можев да видам човечки глави, раце и нозе како се издигнуваат на површината и се спуштаат токму кога водата врие и пече. Еден ќе ги подигне, друг ќе ги спушти и ќе ги однесе на дното на езерото.

Во овие шуми од раце и нозе, во миг ја здогледав мајка ми како се издигнува на површината на езерото, која кога ме виде ме препозна и почна очајно да ме вика.

Дете мое, чедо мое, помогни ми, помилуј ме и спаси ме!...И додека ги кажуваше овие работи, калта вриеше и повторно ја спушти и ја однесе на дното.

Во второ вриење, пак ја доближи до површината, а таа повторно заплака:

 Дете мое, чедо мое, помогни ми!... Немаше време да каже ништо друго и калта ја проголта.

Кога по трет пат бранот на таа нечиста кал повторно ја извади на површина, со лелек и воздишки, таа извика и ми рече да ја спасам:

 Помилуј ме дете, ми рече и не ме оставај во оваа нечистотија, во таква болка и страшно пеколно мачење.

Тогаш, од голема болка за мајка ми, воопшто не размислував за ризикот да ме вовлече таа кал, ја испружив раката и ја фатив мајка ми за коса.

Додека таа повторно започна да потоне, и јас ја потопив раката и со голема сила ја извлеков од тоа смрдливо езеро. Веднаш гледам десно, таму беше златен базен полн со кристално чиста вода.

Таму ја ставив мајка ми, ја измив од таа смрдлива кал и ја сместив меѓу белите и брилијантно облечени луѓе, кои беа покрај чистиот базен.

Мајка ми почна да се заблагодарува и со солзи на благодарност да го слави Господа на славата, нашиот Бог и Спасител Исус Христос, со почит ги прегрна светло облечените ангели, исто така ме целива и ми се заблагодари, дека по Божја милост и голема милост, ја извадив од тој смрдлив пекол.

Утрото, како Бог да осамнал на тој благословен ден, излезе и тој свет старец и ме праша:

-Брате, дали имаше видение или, пак, за време на вечерната влезе во транс?

-Свет старче, она што го видов р застрашувачката и мистериозна визија, нема да ја заборавам во целиот мој живот! И му кажав, до секој детал, се што видов и што се случи таа вечер со мајка ми.

Потоа, исто така, ме увери дека и тој го видел токму истото и со солзи во очите, со многу благодарност, го прославил и пофалил Господа Исуса Христа, за бескрајната милост и сочувство, што им ги покажува на своите слуги и ги откупува од адот, душите што ги откупил со Својата чесна и Света Крв, која за љубов и спасение на сите луѓе ја пролеал на Крстот.

Ја испружив десната рака, онаа со ја извадив мајка ми, што ја потопив во калта и потоа таа оддаваше неподнослива смрдеа. Со жалење што оваа лоша миризба остана на мојата рака, со жалење му реков на тој Свет Старец:

Почитуван отец, искрено те молам да се молиш на Бога да ја острани оваа грда гнаса што ми излегува од рака. И тој свет пустиник ми рече:

Затоа, драг мој брате, не грижи се. Така Бог сакаше оваа точка да остане неизбришлива, да ги информира луѓето со мала вера, кои се полни со прашања и сомнежи.

Овој принос на раката, ќе потврди и ќе им открие на луѓето што ќе ти пријдат, дека непокајаните грешници се навистина казнети и дека таму е пеколот вели Светото Писмо.  Вечниот оган, непроспиениот црв што не завршува, рикањето и чкртањето со забите.

Ќе посведочиш и дека седобриот Бог со милоста, молитвите на христијаните и Црквата на панихидата им дава простување на гревовите, на оние кои ја бараат Неговата милост и бескрајната милост и на заспаните верници и Православните христијани, оние кои се надеваат на Воскресение и живот вечен.

-Да, драг отец, реков но јас не можам да ја трпам оваа гадост и смрдеа што се појавува, и со мене ќе страдаат сите оние што ми приоѓаат.

Тогаш, тој свет испосник, отсече парче од расата што ја носеше, ми ја завитка околу раката и веднаш престана таа лоша миризба и смрдеа, која сепак ќе остане на мојата рака, како што ми кажа Старецот, додека не умрам.

Кој ќе го подигне ова парче ткаенина, како што го направивте вие ​​и вашата светост, ќе ја почувствува, како што видовте, смрдеата  што не се трпи.

Замислете каков ќе биде пеколот, бидејќи еден дел од многуте казни не можеме да ги претрпиме!

Но Светите Отци велат дека сите маки на вечниот пекол не се ништо во споредба со недостатокот што ќе го има грешникот, затоа што вечно ќе се одвои од својот Творец и Бог Творец, ќе живее заедно и ќе биде вечно казнет со безмилосните, злите и злобните демони.

После тоа, слугата Божји, тој блажениот Старец, ми рече:

Брате, многу си страдал за да дојдеш до мене! Бидејќи немаш пари да се вратиш во својата земја, ќе го молам Господа да ти помогне.

А кога го рече ова, дувна силен јужен ветер, кој растури облак на кој му рече:

- Во името на нашиот Господ Исус Христос, земете го овој брат и однесете го на неговото место, за да им ги каже на луѓето чудата Божји, Неговата милост, Неговата бескрајна милост.

Да се ​​исповедаат како што треба, а Бог ќе им дава безброј дарови и Божествени дарови на луѓето...

Кога тој свет старец ја заврши оваа молитва, облакот ме прими, ме крена во воздух, како пророкот Авакум..., па не разбрав кога бев надвор од мојата куќа, која беше во Цариград.

Ова е приказната за мојата рака и причината што ја завиткав со парчето од ова благословено и осветено расо.

Извор: Монах Андреј Светогорец, Архимандрит Еремија Какавелас