Во наше време се зголемија „децата“ на ѓаволот...

 

Во наше време се зголемија „децата“ на ѓаволот.

Децата на ѓаволот се зголемија во наше време. Станува збор за луѓе кои се однесуваат на измамнички начин, се кријат со лицемерие и имаат за цел да ги искористат другите, а често и да ги уништат.

Оние кои паднале во нивната замка имаат горчливи искуства и кога ќе ги видат се огорчуваат, бидејќи делуваат слободно и смело. Особено во малите затворени општества, каде што нивните „достигнувања“ лесно се забележуваат и објавуваат.

Свети Василиј Велики дефинира дека измамата е подмолна злоупотреба што му се нуди на ближниот под превезот дека е од голем интерес за него. А на прашањето што се подразбира под измама, а што е злоба, тој одговори: Злобата е, како што мислам, во основата на ликот, а измамата се изучува, тоа е некој што се преправа дека им сака добро на луѓето но намерите  кон некого ги проектира како мамка, со тоа ги остварува своите подмолни планови.

Свети Јован Лествичник користи многу придавки за да ги опише злите луѓе, кои се неизлечива рана во општеството. Најчесто злите не се препознаваат лесно. Мора да помине време за да се открие нивното вистинско лице. Овде ги пренесуваме карактеристиките на Светиот: Злобниот не е исправен во своето однесување. Тој ги користи мислите за да залута. Тој лаже и пцуе. Неговите зборови се комплицирани, а неговото срце е како дното на морето. Тој е бездна на предавството и има високо мислење за себе. Тој не прифаќа понижување. Тој се јавува со лицемерно покајание. Тој не доживува тагување за своите гревови и не се исповеда. Тоа предизвикува другите морално да паднат и во исто време го спречува нивното закрепнување. Со лажна насмевка се соочува со навредите што ги добива. Понекогаш има мрзливост (тажен израз) што е глупаво и неприродно и покажува лажна побожност. Неговиот живот воопшто е сличен на животот на демоните. Злобниот, иако никогаш не ја поддржува вистината, практикува да ги залажува другите со разни мисли и измислици.

Злобата е страст што не се контролира лесно. И кога некој ќе помисли дека го победил, повторно се појавува. Поаѓа од изопаченото срце и лошиот избор на човекот. Свети Јован Златоуст вели дека злите помисли излегуваат од срцето. Можно е некој да не прави ништо, а сепак да биде зол, односно да има завист, неверување, измама, алчност, несакање, како и изопачени идеи за верата; сето тоа доаѓа од срцето.

Протопрезвитер Дионисиос Тацис