Штом доаѓаат тешкотии, почнуваат молитвите, почнуваат многу работи...

 

Штом доаѓаат тешкотии, почнуваат молитвите, почнуваат многу работи: Ја разбираме залудноста на сегашните работи

Свети Пајсиј велеше дека и лебот кога ќе го ставиме во фурна, да има уста, ќе вика за помош! Извади ме одовде! Горам! ќе речеше, извади ме!

Кога би можел да зборува..

Но, го оставаме таму еден час да се готви. Ако го извадиме подоцна ќе стане црн, порано ако го извадине ако е сиров и не е добро испечен, ниту се јаде, ниту се чува.

Колку повеќе се пече, толку е послатко, толку подолго се чува.

Така е и човекот. Ако не созрее во таги и тешкотии, човекот не станува сладок. Тоа е нашата природа, за жал, ние сме срамежливи луѓе. Имаме тенденција да заборавиме. Ја забораваме нашата цел, забораваме на Бога, забораваме на смислата на нашите животи.

Штом се ќе заврши, менуваме виолини.

Штом доаѓаат тешкотии, почнуваат молитвите, почнуваат многу работи: Ја разбираме залудноста на сегашните работи.

Тогаш ќе разберете што има вредност во вашиот живот.

Можеби претходно мислевте дека има вредност во палатите, богатството, славата, науката, знаењето, илјада работи.

Но, кога подоцна ќе видите дека немаат што да ви понудат... сепак тоа не е она што ве прави среќни.

Но едноставни работи и други работи..

Да, но ако не поминеш низ искушенија да ги мразиш овие работи, да разбереш дека тие не се оние што имаат вредност, не го доживуваш тоа! Не го прифаќаш!

А за да не бидеме доенчиња и да бидеме духовни луѓе, зрели луѓе поминуваме низ тешкотии.

Митрополит Лимасолски Атанасиј