Кога можеме да го разбудиме заспаниот човек со галење, зошто да го тепаме со камшик?...

 

Кога можеме да го разбудиме заспаниот човек со галење, зошто да го тепаме со камшик?

За една монахиња се вели дека му се исповедала на Свети Серафим Сарофски и му признала дека страда од силен бес и нервоза.

Очекувала од Божјиот човек голем укор. Но, наместо укор нејзините уши ги галеле следните зборови полни со љубов на духовниот старешина:

Но, што велиш сестро? Погледнете длабоко во себе, има прекрасен тивок лик, навистина шармантен, скромен!

Како тивок дожд што паѓа на жедната земја, овие зборови полни со љубов паднаа врз душата на жената. Таа беше многу засрамена од себе, но во исто време исполнета со самодоверба.

Значи, тука ги имаме двата најважни услови за ресетирање! Овој пример ни покажува како можеме да успееме да ги воздигнеме луѓето со љубов и пријатен говор, а истовремено да им помогнеме да ги подигнат и нивните дела. Кога можеме да го разбудиме заспаниот човек со галење, зошто да го тепаме со камшик?

Сега можете да ми кажете: но Свети Серафим не и ја кажа вистината на таа жена лице в лице, додека јас на сите ја кажувам вистината во лице! Свети Серафим ја кажа вистината, но вистината која не ја доведе жената до таа точка да се изрази со гнев и бес. Бидејќи жената понекогаш попушташе на гнев, но поголемиот дел од животот беше сосема тивка и скромна. А Бог како одличен учител и лекар, го подигна доброто во нејзината душа, замолчувајќи го лошото. На крајот на краиштата, која беше поентата да се зборува за злото за кое самата жена веќе зборуваше?

Ти сепак имаш сосема спротивен метод, во лице велиш дека моралната болест на човекот е лоша! И ова нагласено строго и злонамерно. Во исто време го замолчуваш она што е добро кај грешникот. Ова е забележливата разлика помеѓу тебе и оној чие име е запишано во Синаксарот.

Свети Николај Велимировиќ