Околу нас има многу тешки настани кои го уништуваат нашиот духовен свет...

 Да се ​​обидеме во овој краток живот, со Божја помош, да негуваме во себе таква особина како благородништвото. Господ вели дека Царството Небесно е во нас и меѓу нас, а тоа е правда, мир и радост.

Околу нас има многу тешки настани кои го уништуваат нашиот духовен свет. Штом сме совладани од зли мисли, ние самите стануваме зли. Ние христијаните не смееме да дозволиме зло ниту во нашите мисли, а уште повеќе во нашите постапки, во спротивно тоа ќе значи дека немаме сила да му се спротивставиме. Во меѓувреме, ние имаме Божествена моќ, Божествена енергија, Божествен живот, а кога ќе одговориме на Страшниот суд, ќе треба да одговориме и за тоа како сме ја користеле Божествената моќ и живот што ни е даден. Што создадовме во универзумот - хармонија или хаос? Нашите мисли влијаат не само на нас, на животинскиот и растителниот свет - тие влијаат на вечноста. Нашите мисли не само што можат да го уништат мирот на земјата, туку и да го умножат злото во универзумот. Целиот човечки род ги жнее плодовите на своите мисли и желби. Првите луѓе загинаа во поплавата поради нивните мрачни мисли и зли желби, па сега сме толку заглавени во зло што не можеме да се ослободиме од него и тоа време повторно ни се приближува. Единственото спасение, единствениот излез, со Божја помош е во внатрешната промена, во промената на срцето. Бидејќи сме носители на Божествената енергија, мораме да се поврземе со Централната станица на животот - со Господ со целото наше битие, така што оваа енергија работи во нас, а не силата на злото. Да се ​​свртиме кон љубезноста, за таа љубезност да биде околу нас. Да го задржиме доброто, Божествените мисли, да го зачуваме нашиот душевен мир, и тоа ќе блесне во нас и околу нас - тогаш ќе дојде промената. Кој не е вклучен во зло, во неговите земни амбиции, кои го лишуваат човекот од мир и ја оптоваруваат душата, ќе го почувствува овој свет. Секој човек, без разлика каде се наоѓа, може да придонесе за тоа. Видете каква голема сила има во нашите мисли - моќта што го уништува или дарува светот. И ако знаеме за ова, тогаш ќе работиме напорно да создадеме мир во нашиот дом, во семејството, во земјата, бидејќи земјата е едно големо семејство. Мора да се воспостави мир во нашите души, тогаш ќе има мир околу нас. Се додека не го направиме тоа, нема да има мир. Нема мир во семејство каде што сопственикот е немирен со мислите. Затоа, мораме да се довериме себеси и нашите ближни на Господа. Бог е сила и моќ, радост и утеха, и кога ќе го повикаме, Тој ќе ни го даде Својот божествен мир. Господ е насекаде, и без Негово внимание, без негова дозвола, ништо не се случува на земјата. Кога ќе ја вкорениме оваа мисла во себе, тогаш сè ни е лесно; и кога Господ би ни дозволил да правиме се што сакаме и како сакаме, би се случила катастрофа. Во вселената би настанал невиден хаос. Тој нè потсетува на Неговото присуство на многу начини, но ние брзо го забораваме тоа, особено кога се чувствуваме добро. Забораваме дека сме тука привремено, забораваме дека нема да живееме тука засекогаш; а кога ќе дојде неволја, тогаш - „Господи, спаси!“ Па зошто да не сакаме да се промениме на подобро? Сите околу нас очекуваат љубов и внимание од нас, не само луѓето, туку и животните и растенијата. Да се ​​молиме на Господ да ни даде сила да бидеме љубезни, побожни, мирни, тивки, полни со љубов. Ви посакувам мир и радост од Господа во вашите домови, во нашата земја и на сите луѓе во светот.

Старецот Тадеј Витовнички