Да, тој доаѓа секоја вечер и седи овде на каменот!...

 

Да, тој доаѓа секоја вечер и седи овде на каменот!

 ... И што и да кажат големите, политичарите и моќниците, и што и да верува светот, тие места засекогаш ќе бидат Христијански.

 Кога мојот старец, Митрополитот Јеротеј, отиде во Силиврија, родниот град на Свети Нектариј, да најде нешто од местото, од куќата во која се роди овој голем чудотворец на нашиот век, бараше, бараше дали може да најде било каков доказ.  За жал, таму имаше толку многу народ што сè уништиле, сè исчезнало, сè истребиле и полека, полека, со многу трпение и смирение, блажениот дознал каде е куќата на Светителот и отишол да се поклони на тоа место.

 Светителите имаат благодат, тие се Богоносни и нивните родни места стануваат Свети, и дрвјата и камењата се осветуваат.  Митрополитот Јеротеј го барал каменот на кој седел Светителот и таму еден Турчин му рекол:

Дедо, еве го тука секоја вечер доаѓа и седи стариот свештеник...

 - Како си, дете? го прашал Митрополитот  Турчинот и му го опишал Светителот.  Потоа ја извадил од џебот Иконата на Светителот, патронот на неговата Митрополија, и му ја покажал:

 Да, тој е, доаѓа секоја вечер и седи овде на каменот.

 А Митрополитот се наведна и се поклони на каменот, зашто Светите не го напуштаат своето место, тие набљудуваат, размислуваат, штитат и благословуваат.

 отец Герасим Фокас