Последниот излез на Свети Пајсиј од Света Гора

 Последниот излез на Свети Пајсиј од Света Гора

Старецот, како и секоја година, споменот на Свети Христодулос го празнуваше во соседната ќелија на неговите духовни чеда, кои празнуваа.  Потоа отиде во манастирот Кутлумуш да му посака на славеникот именден архимандрит Христодулос.

Следниот ден, на 22 октомври 1993 година, тој ја напушти Света Гора, како што тоа го правеше во последните години, на бдение на Свети Арсениј во Суроти.  Но, ова требаше да биде неговиот последен излез.  Не сакаше ни да заспие.
Во Суроти присуствуваше на бдението и, како и обично, остана неколку дена да се види со сестрите и луѓето кои беа во неволја.  Тогаш имал намера да се врати.  Но, во меѓувреме доби илеус.  Тие ги блокираа цревата, а крварењето запре некое време.  Всушност, тој беше принуден да попушти на молбите за да биде подложен на прегледи.
Неговата болест накратко напредувала на следниов начин:
Во болницата Theageneio (болница за рак во Солун), лекарите утврдиле постоење на рак во напредна фаза.  Го имаше шест години, но се чинеше дека не метастазира.
Докторот г-дин Георгиос Блацас, кој претходно го оперирал Старецот, бил загрижен од резултатите од испитувањата.  Старецот му рекол:
– Не правете го тоа.  Добро, имам рак, ќе послушам што и да кажеш.  Тоа е направено.
По предлог на лекарот отишол на зрачење за да го подготви туморот за операција. 

Секогаш кога одел да прави терапија со зрачење, многу луѓе го чекале и раскажувале за нивните маки.  Имаше поголем проблем, бидејќи мораше да ги празне цревата триесет пати на ден со страшни болки.  Но, неговата насмевка не згасна и ги тешеше останатите пациенти.
Додека беше на операција на кила го криеше своето име, сега рече дека треба да се пишува, а ги прими оние што сакаа да го видат, знаејќи дека наскоро ќе го нема.

На 4 февруари 1994 година (н.и.) беше извршена операцијата.  Туморот на дебелото црево беше отстранет, но болеста напредуваше ужасно брзо.  Имаше метастазирано во црниот дроб и белите дробови.  Тоа по природа стана привремено седиште, иако Старецот не сакаше и на шега му рече на докторот: „Не ми прави пардрос, не сакам“.  Подоцна беше извршена друга операција и функцијата на цревата беше обновена.  Тој исто така прифатил и бил подложен на хемотерапија.
На томографија многу страдаше.  Беше во количка,во болки и се тресеше од студот.  Тој му дал ред на друг пациент и долго чекал во ходникот на болницата.  Кога дошло време за скенирање, тој ја скршил машината и на крајот дошол автомобил и го однел на друг КТ скенер.  Откриено е брзото ширење на ракот на црниот дроб и белите дробови.  Сето тоа време беше грациозен и расположен и ги кажуваше своите убави шеги, како да не е тој пациентот.  Тој го тешеше и олеснуваше секој што одеше кај него.
Принесување со маченички болки
И пред операцијата во Суроти и во болницата и потоа повторно во Манастирот, многу луѓе дојдоа да го видат, да ги кажат своите маки и да побараат прошка.  Ова додаде труд и страдање на болките од неговата болест, но тоа беше неизбежно.
– Старче, каде ги оставаш твоите деца?  го праша некој.
– Еј!  „Деновите на нашиот живот се седумдесет години“ (Пс. 89:10),се достигнуваат толку многу ...
– Старче, зошто не се молиш Бог да те излечи,  ни требаш, го праша друг.
- Што да го  исмејувам Бога?  Бидејќи го замолив да ми ја даде оваа болест…
– Старче, кажи ми еден последен совет од тебе, да го запамтам, го молеше неговото кумче.
– Имаме духовно благородништво, бидејќи со него сме поврзани со Христа...
Одржуваше средби со сестрите од манастирот кои се жртвуваа за даму олеснат, ги поучуваше, ги даваше последните совети.



Од книгата: јеромонах Исак, ЖИВОТОТ НА СТАРЕЦ ПАЈСИЈ СВЕТОГОРЕЦ