Ореолот на Свети Порфириј Кавсокаливит...

 

Ореолот на Свети Порфириј Кавсокаливит

 Бевме во брак 4-5 години, но не можевме да имаме деца.  Неволјата полека внесуваше мрморење и многу нервоза во нашата куќа.

 Двајцата почнавме да одиме на лекар и да правиме разни тестови, но без резултати.

 Мојот сопруг Христо е возач на камион и цел ден беше отсутен на рутите што ги возеше.  Мојата свекрва е многу побожна и одеше во Црквата, таа е религиозна жена и знаеше многу манастири и монаси.

 По убедување на свекрва ми околу 1984 год. или 1985 година решивме да одиме во Милеси, таму да го видиме старецот Порфириј кој, како што ни кажа таа, им помогнал на многу луѓе со сериозни проблеми.

 Во Манастирот, додека чекавме да ни дојде редот, во еден момент не прими во собата каде старецот лежеше на својот кревет.  Прво отиде Христо, а јас тргнав по него изнервирана што си го трошевме времето на вакви бесмислени посети.  Да не ме натераше свекрва ми, немаше да дојдам.

 - Добро дојдовте Христо, рече Старецот.

 - Старче, жена ми е тука, но многу е нервозна.

 - Зошто, нели?  рече тој и се насмевна.

 Почнав да му раскажувам за нашиот брак и маките со лекарите.  Не сте достојни да имате деца, затоа и ги немате, рекол старецот Порфириј.

 Заминавме и постојано размислував за тие негови последни зборови.  Зошто не сме достојни?  Се прашувавме и од каде го знае името на мојот сопруг.

 Нешто не влечеше  да го видиме повторно и така за кратко време повторно заминавме, овој пат по наша волја.  За време на оваа втора посета, во собата беа присутни и неговиот лекар и малото момче.  Старецот седеше на ниско столче и беше благо наведнат.  Само што влеговме, видов нешто што не сум го видел во животот.  Околу неговата глава имаше светлечки диск, како ореол на Светите Икони.

 Старецот малку поразговара со нас и рече да не се грижиме, бидејќи наскоро ќе имаме дете.

 Кога излеговме надвор, мојот сопруг ми кажа дека ја видел неговата глава светла и како светлина што зрачи околу него.  Сфатив дека не сум единствената што го виде овој чуден феномен.

 По оваа посета, нашите животи се сменија.  Почнавме редовно да одиме во Црква, да посетуваме манастири, да постиме и генерално да се трудиме да му се приближиме на Бога.  И мојот сопруг отиде на Света Гора.  Мирот и спокојството се вратија во нашиот дом и за околу една година добивме машко бебе.

 Христо во камионот има полно икони од Свети Порфириј и кога поминува покрај Милеси, свири со сирената и станува од своето место, во знак на поздрав и почит кон Светителот.

 Еднаш бил во опасност на патот бидејќи камион кој доаѓал со голема брзина од спротивниот правец на сообраќајот се упатил директно кон него.  Многу се исплашил и веднаш извикал: Свети Порфириј, спаси ме и без да се посомнева камионот поминал и си заминал без никаква штета.

 Сведочењето на г-ѓа Ваја