Зошто Бог дозволува ѓаволот да не искушува?

 Зошто Бог дозволува ѓаволот да не искушува?

- Старче, зошто Бог дозволува ѓаволот да не искушува?

„Тогаш да ги земеш твоите деца. Прави што сакаш, ѓаволе“, вели Бог.  На крајот на краиштата, што и да прави ѓаволот, на крајот сепак ќе си ги скрши забите на аголниот камен - Христос.
А ако веруваме дека Христос е аголен камен-темелник, тогаш не треба да се плашиме од ништо.
Бог не дозволува искушение освен ако нешто добро не излезе од него.  Гледајќи дека доброто што ќе се случи ќе биде поголемо од злото, Бог го остава ѓаволот да ја врши својата работа.  Се сеќавате на Ирод?  Уби четиринаесет илјади бебиња и ја надополни небесната војска со четиринаесет илјади ангелски маченици.  Дали сте виделе некаде ангелски маченици?  ѓаволот си ги скрши забите!
Диоклецијан, кој сурово ги мачеше Христијаните, беше соработник на ѓаволот.  Но, не сакајќи самиот, и направи добро на Христовата Црква збогатувајќи ја со Светители.  Мислеше дека ќе ги истреби сите Христијани, но ништо не постигна - ни остави само многу Свети мошти да им се поклонуваме и да ја збогати Христовата Црква.
Бог можел одамна да се справи со ѓаволот, бидејќи Тој е Бог.  И сега, само ако сака, може да го изврти ѓаволот во рог на овен за цела вечност да го испрати на пеколни маки.  Но, Бог не го прави тоа за наше добро.  Дали би му дозволил на ѓаволот да го мачи и мачи Неговото создание?  И, сепак, до одредена граница, до одредено време, Тој му го дозволи тоа, за да ни помогне ѓаволот со својата злоба, да не искушува, а ние да прибегнеме кон Бога.
Господ дозволува ѓаволот да не искушува само ако води кон добро.  Ако тоа не води кон добро, тогаш Тој не го дозволува.  Бог дозволува се за наше добро.  Мора да веруваме во тоа.
Бог му дозволува на ѓаволот да прави зло за човекот да се бори.  На крајот на краиштата, не тријте, не мрморете. Ако ѓаволот не нè искушуваше, тогаш ќе можевме да размислуваме за себе како да сме Светители.  И така Бог му дозволува да нè боде со својата злоба.  На крајот на краиштата, нанесувајќи ни удари, ѓаволот го исфрла целото ѓубре од нашата правлива душа, и таа станува почиста.
Или Бог му дозволува да се нафрли и да не гризе за да му се обратиме за помош.  Бог постојано нè повикува кај Него, но обично се оддалечуваме од Него и повторно трчаме кај Него само кога сме во опасност.  Кога човек се соединува со Бога, тогаш злобниот нема каде да се притисне.  Но, освен ова, нема потреба Бог да му дозволи на ѓаволот да искушува таков човек, бидејќи Тој го дозволува тоа за искушаниот да биде принуден да прибегне кон Него.  Но, вака или онака, лошиот ни прави добро - ни помага да се осветиме.  Затоа Бог го толерира.
Бог ги оставил слободни не само луѓето, туку и демоните, бидејќи тие не и штетат и не можат да и наштетат на душата на човекот, освен во оние случаи кога самиот човек сака да и наштети на неговата душа.
Напротив, злобните или невнимателните луѓе - кои не сакајќи ни прават штета - ни подготвуваат одмазда:
„Да немаше искушенија, никој немаше да се спаси“, вели еден Ава.  Зошто вели така?  Затоа што има многу придобивки од искушението.  Не затоа што ѓаволот некогаш би можел да прави добро, не - тој е злобен.  Сака да ни ги скрши главите и ни фрла со камен, но Добриот Бог... го фаќа овој камен и ни го става во рака.  А на дланка ни истура ореви, да ги боцкаме со овој камен и да јадеме!  Односно, Бог не дозволува искушенија за ѓаволот да не тиранин.  Не, Тој дозволува да не искушува за на тој начин да ги положиме испитите за прием во друг живот и при Второто Христово доаѓање да немаме претерани претензии.
Треба добро да разбереме дека сме во војна со самиот ѓавол и ќе бидеме во војна со него додека не го напуштиме овој живот.  Додека е жив човек, има многу работа за да си ја подобри душата.  Се додека е жив има право да полага духовни тестови.  Ако некој умре и добие недоволна оценка, тогаш тој е исклучен од списокот на испитаници.

Свети Пајсиј Светогорец