Денес, 21 ноември, Светителот Евиски се упокои...

                                        Денес, 21 ноември, Светителот Евиски се упокои

Денеска се навршуваат 31 година од светото заспивање на Светителот старец Јаков Цаликис, кој живееше во Светиот Манастир Свети Давид Евијски.  Старецот се упокои на 21 ноември, денот на кој Црквата го слави Воведение на Богородица (Грегоријанскиот календар) но го слави еден ден подоцна, на 22 ноември.

 Стариот Јаков е роден во 1920 година во крвавата почва на Мала Азија, во Ливиси на Макри, спроти нашиот соседен остров Родос.

 Поради ова соседство, тој секогаш чувствувал посебна љубов кон Кипар.  Мајката Теодора, кога сакала да и се помоли на Панагија, се свртела кон планините Киккос и извикала: „Мојата Дева Марија Кикоска.  Заштитете ги децата во светот и моите“.  Овој однос на неговата мајка со Богородица од Кикош, со Кипар, старецот ќе го наследи заедно со сета малоазиска традиција и ќе биде пренесен како бегалец во 1922 година во северна Евија.

 Кога бегалските бродови пристигнаа во Пиреја во 1922 година, со бегалците кои страдаа утешени од мислата дека мајка Грција ќе ги прегрне, ги слушнаа луѓето од пристаништето како ги проколнуваат Христос и Богородица: „За нашиот народ“, рекол старецот. „Беа зачудени и сите викавме, наместо да го пцуеме Христос и нашата Богородица, подобро е да се вратиме кај Турците“.

 Бегалци беа носители на една друга традиција, строга, бесчувствителна.  А старецот отсекогаш чувствувал дека е потомок на свети луѓе, бидејќи од мајка му слушнал дека потекнува од седум генерации свештеници.  Еден од нив бил подвижник во Ерусалим, а својата мајка Теодора ја опишал како подвижничка.  Оваа блажена жена имала толку многу добродетели што пред многу денови ја предвидела својата смрт и им ја соопштила на своите деца, за да ги подготви.

 Бегалското семејство Цаликис беше прифатено од гостопримливите земји на северна Евија, поточно селото Фаракла.  Таму ги научил првите букви во селското основно училиште, кои воедно му биле и последни.  Постариот не продолжил во средно училиште.

 Неговиот татко, поради сиромаштијата што ја имале тогаш, го извадил од училиште и го носел со себе во зградите, да му помогне.

 Мајката на старецот, Теодора

 Неговата мајка Теодора „секогаш ги чува овие зборови во своето срце“, а гледајќи ги овие знаци во својот Јаков, сфатила дека ова дете има света мисија да исполни.  Мајката на старецот не беше некоја обична жена од народот.

 Самиот старец ја нарече подвижник.  Животот го поминала со трпение во неволји, постојан пост, непрестајна молитва. За отец Јаков, таа беше негова стара дама, а тој и се потчинуваше додека таа не заспа.  Еден дождлив ден и рекол: „Мамо, пак врне!  А строгата старица со прекор му одговори: „Чедо мое, Господ е, што сака прави.

 Мајка Теодора многу денови пред тоа ја предвидела нејзината смрт и ги подготвувала своите деца за да не тагуваат претерано.  И покрај сето ова, чувствителниот отец Јаков за малку ќе умрел на гробот на својата света мајка.  Поради ваквиот однос кон смртта на неговата мајка, тој секогаш нѐ нагласуваше да бидеме умерени во тагата и дека прекумерната вознемиреност или тага е грев.

 Во 1952 година, по отслужувањето на воениот рок, старецот дошол во манастирот Свети Давид, каде што останал триесет и девет години, односно до заспивање.

 Старецот веќе ја навршил својата триесетта година кога пристигнал во манастирот Свети Давид.  Тука требало да ја исполни својата света мисија според пророчките зборови на мајка Теодора.

 На влезот од манастирот го чекал самиот Свети Давид.  Како што Света Параскева на малиот Јаков му вети небесно богатство, така и сега големиот старец Давид го пречека сребрениот стар Јаков со ветувањето: „Ако го чуваш целомудрието, девственоста и послушноста, останувајќи засекогаш во манастирот, првосвештениците, патријарсите ќе ти се поклонуваат, ќе те почитуваат, големо богатство ќе помине пред тебе, но нема да го допреш“.

 Овој прв разговор со Свети Давид беше како секвенца за потстриг, каде старецот го внесува покорниот во тајната градина на царството Божјо.  Свети Давид сега ќе му биде старец на својот татко Јаков, исто како и неговата мајка Теодора.  На крајот на краиштата, вака бил и е познат Светецот низ Евија:  А неговиот манастир, манастирот Свети Давид.

 Манастирот е изграден во 16 век, плоден век за Црквата и покрај тешките години на турската окупација.  Овој век понуди многу Светители - Свети Герасим, Дионисиј од Олимп, Тимотеј Пентелис, Филотеј Атенаја, Свети Давид - и други, кои изградија манастири, од каде што Божјиот народ црпеше вера и надеж.

 Митрополитот на Морфос Неофит