Што има човеку? Зошто плачеш така?...

 

Што има човеку?  Зошто плачеш така?

 Еден брат се молел и рекол:

 Знам дека многу згрешив пред Тебе, Господи, и дека моите грешки се безброј.  Затоа не се осмелувам да побарам од тебе да ми простиш.  Меѓутоа, ако е можно, прости ми по Твојата милост.

 Ако пак е невозможно, барем казнете ме во овој живот и не ме ставајте во пеколот во следниот.  А ако и тоа е невозможно, прати ми дел од казната овде и ослободи ме од пеколот таму.

 Само почнете да ме казнувате сега.  Но казни ме како што треба, Господи.

 Така тој цела година се каеше и тоа го кажуваше со молитвени солзи, сесрдно, топејќи ги и згмечувајќи ги телото и душата со пост и бдение и молитви.

 Еден ден, како седеше, како порано, тагувајќи и горко плачејќи, од својата голема тага, заспа.

 Христос тогаш се појави пред него и му рече со глас полн со радост:

 - Зошто плачеш човеку?  Зошто плачеш така?

Човекот го препозна дека е Господ и срамежливо одговори:

 - Зошто паднав, Господи!

 - Стани човеку!

 - Не можам, Господи, ако не ми ја подадеш раката!

 Потоа Му ја подаде раката, го грабна човекот и го крена.

 Но, и кога стана, продолжи да тагува.

 - Зошто плачеш, човеку?  Зошто си тажен;  Господ повторно му проговори со нежен и радосен глас.

 - Не сакаш Господи, да плачам и да бидам тажен, одговори братот, кој толку многу Те вознемирува, иако уживав во толку добри работи од Тебе?

 Повторно ја испружи раката, ја стави на главата на човекот и му кажа:

 - Не тагувај повеќе.  Зашто, ако ја дадов мојата крв за вас, многу повеќе ќе ви дадам прошка на вас и на секоја друга душа која навистина се кае.

 Штом човекот се разбуди од визијата, почувствува дека неговото срце е полно со радост.  Така бил информиран дека Бог го помилувал.  И оттогаш живееше во големо смирение, благодарејќи му на Бога.