Поуки од Свети Јован Златоуст (3 дел.. )

Нашиот став нека биде скромен, нашиот став понизен и нашиот лик весел и благ.  Смирението е средство на молитвата.

  ​​Моли се со кротост, милост и смиреност.

Никогаш нема да се свртиме против нашите непријатели. Ова е јазикот на кој зборуваат ангелите, кој не кажува ништо горчливо, но сè што кажува е пријатно.

Да се ​​удостоиме да го добиеме она што го бараме, постојано да се молиме, да не бараме ништо световно, да бараме работи што ќе ни  користат на душата и да правиме се што зависи од нас.

Да бараме со жар, упорност и будна душа што треба.

Заедно со молитвата, неопходно е и внимателно однесување, односно да го правиме она што сакаме да ни го прават другите.

Молитвата е бескорисна кога истрајуваме во нашите гревови.

Темјанот е миризлив кога ќе дојде во допир со оган, а молитвата е миризлива кога ќе се издигне на небото од душа полна со пламен и жар.

Нашата молитва се слуша кога му угодува на Бога, кога ја изразуваме нашата благодарност.

Да се ​​молиме без гнев и огорченост и без сомнеж и неверување.

Кога се молиме да не се прозеваме и да не гребеме, ниту да се грчиме и да покажуваме рамнодушност.

Бог е Правда, кој ќе дојде кај Него придружуван од правда, нема да замине со празни раце.

Обично Бог не е убеден во мноштвото зборови, туку во чистата душа и покажувањето на добри дела.

Доаѓаме кај Царот на светот, кој живее во несоздадена светлина, да клечиме и да се молиме со стравопочит.

Ако презентирате апостолски живот и имате солидарност и љубов кон ближниот, вашите молби ќе бидат слушнати.

Како да се молиме откако ќе се погрешиме?
Прочистете се (со исповед), плачете, стенкајте, давајте милостина, извинете му се на оној што сте го навредиле...исчистете го јазикот, за повеќе да не го налутите Бога.

Она што е важно е мотивот што не тера да се молиме, ако тоа го правиме за шоу нема да имаме никаква корист.

Зошто Бог не нè слуша веднаш?
Затоа што многупати штом го добиеме она што го баравме од Бога, ја опуштаме нашата ревност за молитва.  Понекогаш затоа што бараме добра што не ни користат на душата, а понекогаш затоа што покажуваме рамнодушност.  Ако го одложиме Бог да ни го даде она што го бараме од него, ја зголемува нашата ревност и нашата истрајност.

Господ сака да нè научи на нашето постојано засолниште во Него, Тој го одложува, затоа што сака да ја добиеме платата на трпението и затоа што исто така го знае вистинскиот момент кога ни е погодно да го постигнеме она што го бараме.

Без разлика дали го добиваме она што го баравме од Бога или не, мораме да Му се заблагодариме затоа што Бог ги знае нашите најдобри интереси подобро од нас.

Бог ја слуша молитвата на измачените кои со жестина и жар се молам со Него.  Кога е потребно, Бог веднаш ја дава Својата помош.  Многупати ги предвидува нашите барања.

Наставниците треба да се молат за учениците, а учениците за наставниците.  Не се доволни само зборот, советот и поуката на учителот, туку е потребна и неговата молитва.  Тој не гледа само совети, туку и желби.

Ова е карактеристика на одличниот учител: да поправа со своите совети и да поттикнува со своите молитви.  Молитвата на наставникот за неговите ученици е знак на вистинска љубов.  Но, учениците треба да се молат и за своите наставници.

Нашите непријатели се наши добродетели затоа што не принудуваат да бидеме повнимателни и да се молиме за нив.  Колку повеќе се непочитувани непријателите на верата, толку повеќе мораме да се молиме и да го молиме Бога за нив.

Кога молитвата се спојува со постот, таа има поголема моќ и ја зајакнува душата, која го бара небесното.  Затоа треба умерено да си го полниме стомакот за да не го оптоваруваме за да не може да клекне.

Ѓаволот се обидува да нè фрли во мрзеливост затоа што знае колку е голема придобивката од молитвата, се обидува да не фрли во мрзеливост или во нашиот ум измислува разни шеми за да ја оставиме молитвата бесплодна.

Молитвата на Црквата има многу голема моќ.  Тоа е како ветерот кој кога дува по едрата на бродот го движи чамецот побрзо од стрелата.  Молитвата и служењето на Светиите ни користат со неизмерна корист, под услов да се покаеме и да се вратиме во верата.