Чистотата на Дева Марија е пресвртница во човечкиот живот...

 

Чистотата на Дева Марија е пресвртница во човечкиот живот

Денес во домот Господов се внесува најчистиот храм на Спасителот

Нашето влегување во еден простор е комбинирано со нашето соодветно прилагодување кон него. Нашето однесување внатре во нашиот дом е различно и кога сме на работното место.

Тоа се две посебни средини, а камоли Божјата „куќа“! Посебно место во животот на христијаните зазема Црквата, храмот, истакнатото место на богослужба на Неговото Свето Име.

Има ли посвет простор од оној на нашата Света Црква? Се разбира не! Историјата на нашиот народ, неколку пати спомнува низ кои се гледа одбраната на светото од страна на христијаните.

Во време на војна, христијаните, освен со својот имот, првенствено се занимавале со спасување на нивните Свети храмови, а особено на нивните мошти. Кога размислуваме за Црквата, мора да нè поседува света сила, бидејќи овој простор не е човечки.

Црквата е Божествена човечка организација бидејќи за глава го има нашиот Господ Исус Христос.

Во оваа Божја „куќа“ денес е воведена Дева Марија, стара само три години. Во Евангелието по Јован како наш водич, дознаваме дека родителите на нашата Дева Марија, Јоаким и Ана, сакале да му го посветат своето дете на Бога.

Кога Марија ја наполни третата година, година кога повеќе не ги бараше родителите, Јоаким и Ана ги одведоа нејзините чекори до храмот. Пред неколку девици, кои држеле запалени светилки во рацете, Марија влезе во храмот.

Таму ја пречека свештеникот. Ја прегрна, ја благослови и даде пророштво дека оваа ќерка ќе ја слават сите генерации бидејќи од неа ќе дојде откупувањето на Израел.

Неверојатно е што Богородица не престојувала во главната црква, туку свештеникот ја одвел до Светињата над Светињите местото каде што еднаш годишно влегувал само Првосвештеникот. И во овој момент таа остана цели дванаесет години, до нејзиното Благовештение.

Влегувањето на Богородица во Божјиот храм е втор по ред богословски настан по нејзиното раѓање, во времетраење од една црковна година. Ниту една друга личност не се прославува освен онаа на Мајката на Севишниот.

Светата химнологија од 4 декември, под влијание на овој настан, ја карактеризира Богородица како „најчист храм на Спасителот“. Дали можеби Дева Марија навистина не станала храм во кој живеел второто лице на Света Троица?

Зарем Богородица не е жива Црква во која е зачнато Словото Божјо? Колку и да се метафорични овие слики, тие не престануваат да ја кријат најдлабоката врска на Богородица со Боѓјиот план.

Според Апостол Павле, храмот не е само место на богослужба, туку и секој човек, преку кој богослужението се упатува на Бога.

Вие сте живиот храм Божји, како што рече Бог дека ќе живеам меѓу нив и ќе одам во нив... (2. Кор. 16).

Христијанинот, од моментот кога ќе се крсти и ќе ја прифати Божјата благодат во своето постоење, станува „храм“ во кој живее Христос. Всушност, тоа што Бог е во него значи дека Бог многупати дејствува преку човекот во секојдневниот живот.

Човекот станува орудие на Божествената благодат, помагајќи во искупителното дело. Не смее да се заборави дека нашето тело (кое денес некои го сквернават, со тоа што го изложуваат или со палење) е храм на Светиот Дух, а нашето срце е света платформа во која се принесуваат молитви и пофалби на нашиот Троичен Бог.

Но, дали е доволно да ја прифатиме Божјата благодат во нашите животи или да се одмориме во нашето свето крштевање, за да станеме вистински живи храмови на Божјата слава? Потребен е предуслов.

Богородица го набљудуваше, го применуваше, го постигна во текот на целиот свој живот. И оваа состојба се сумира во зборот: „чистота“. Бог престојува во оние кои успеале да се исчистат од „секаква нечистотија на телото и духот“.

Чистотата подразбира прочистување на нашите страсти, слабости, пред се нашите склоности кон злото. 

Чистотата не е ништо друго туку непрестајна борба за отресување на нашите страсти, која се постигнува со помош на нашиот духовен отец.

Таинството на Светата исповед ни го дава овој дар, наше лично чистење од „неприродна“ состојба, како што е онаа на гревот. Нема човек без страсти. Само Бог е нестраствен!

Веќе по милоста Божја влеговме во период на нашата подготовка за празникот Божик, период на пост. Секој пост не е само можност да не детоксицира од некои јадења, напротив, тоа е време на нашето ослободување од страстите.

Затоа отците на црквата нагласуваат дека постот не е соматицид туку патицид. Нашата Дева Марија беше толку почестена од Бога главно поради нејзината чистота.

Таа ги откорна нејзините страсти и на нивно место засади доблести. Па, како да не стане „чист храм“ на Христос Спасителот? За жал, духовната чистота во општеството секогаш се појавува како нешто „апсурдно“.

Напротив, беззаконието, престапот, лагата и неморалот како нешто „разумно“.

Сега се е обратно. Моралот од неморалот! Нормално од ненормално!

Колку и да некои сакаат да го наречат овој напредок, ова е „среден век“ за човечката личност. И тоа се случува затоа што природниот однос помеѓу Бога и човекот е изгубен.

Ако таа се најде, тогаш сè ќе се редефинира и ќе дојде во својот духовен тек. Навистина, нашата Дева Марија беше чистиот храм на Спасителот, дали можеме да станеме чисти храмови на Светиот Дух?

Една Божиќна ноќ Свети Јероним се молел во Витлеемската пештера: Господи, знаеш дека за тебе дадов сè. Што друго, Господи, сакаш од мене?' И го слушна гласот на Исус: Дај ми ги твоите гревови, за да ти простам.