Што треба да знаеме за помислата...

 

Што треба да знаеме за помислата 

Кој сака да се моли со бистар ум, не смее да ги учи вестите од весниците, да не чита книги кои не се поврзани со нашиот духовен живот, а пред се оние што ги возбудуваат страстите и да не учи од љубопитност што е поврзано со животот на другите...

Сето тоа на ум ни привлекува туѓи мисли, а кога човекот се обидува да ги разјасни, тие уште повеќе ја збунуваат и ја оптоваруваат душата.

Кога душата е научена на љубов од Господа, тогаш тагува за целиот свет, за сето Божјо создание и се моли, за сите да се покајат и да ја примат благодатта на Светиот Дух.

Меѓутоа, ако душата ја изгуби благодатта, љубовта ја напушта, бидејќи без Божјата благодат е невозможно човек да ги сака своите непријатели, а потоа злите размислувања излегуваат од срцето.

Без смирението Христово, умот не се очистува и душата никогаш не почива во Бога, туку секогаш е вознемирена од разни помисли, кои ја попречуваат љубовта во Бога и понизувањето според Христа! 

О, колку сум болен! Пишав малку и веднаш се изморив и на телото му треба одмор. И кога Господ беше на земјата, „во Своето тело“, ја познаваше човечката болест.

А Он, Милостивиот, беше уморен од патувањето и спиеше на бродот во времето на невремето и кога учениците Го разбудија, тогаш им заповеда на морето и на ветрот да молчат и настана голема спокој.

Исто така, во нашата душа, кога го повикуваме Светото име Господово, владее голем мир. Дарувај ни, Господи, да Те славиме како последен здив.

Човек паѓа во заблуда или од неискуство или од гордост. А ако е од неискуство, Господ брзо го исцелува оној што залутал, но ако е од гордост, тогаш душата долго ќе страда, додека не се научи на смирението, а потоа ќе ја исцели Господ.

Во заблуда паѓаме кога мислиме дека сме помудри и поискусни од другите, дури и од нашиот духовен отец. Така мислев со моето искуство и затоа страдав.

И од срце Му благодарам на Бога, затоа што на тој начин ме понизи и ме опоменуваше и не ја повлече Својата милост од мене. И сега мислам дека, без да се исповедаме на духовникот, не е можно да се ослободиме од заблудата, бидејќи на духовникот Бог му ја дал благодатта на „врзување и отпуштање“.

Ако гледаш светлина во себе или околу себе, не верувај во неа, ако во исто време немаш желба за Бог и љубов кон ближниот. Сепак, не плашете се, туку понизете се и таа светлина ќе исчезне.

Ако видите видение или слика или сон, не верувајте во тоа, бидејќи ако е од Бога, Господ ќе ве просветли за тоа. Душата што не го вкусила Светиот Дух не може да разбере од каде доаѓа видението.

Непријателот ѝ дава на душата „слатко чувство“ измешано со суета и од ова грешката станува очигледна.

Отците велат дека, кога видението е непријателско, душата чувствува збунетост или страв. Ова, сепак, се случува само со скромната душа која се смета себеси за недостојна за видение.

Случајниот, сепак, не може да чувствува ниту страв ниту збунетост, затоа што ги посакува визиите и се смета себеси за достоен, па затоа лесно е измамен од непријателот.

Небесата се познати со Светиот Дух, а земјата со физичката состојба. Секој што се обидува да Го запознае Бога со физичкиот ум, со науката, греши, бидејќи Бог се спознава само со Светиот Дух.

Ако во својот ум гледаш демони, понизи се и труди се да не ги видиш и што побрзо бегај кај твојот духовен старешина, на кого си му се предал. Кажи му сè, и тогаш Господ ќе те помилува и ќе се спасиш од заблуда.

Меѓутоа, ако мислите дека знаете повеќе за духовниот живот од духовникот и престанете да му кажувате што ви се случува, поради оваа гордост неизбежно ќе ви биде дадено некое искушение да ве направи помудри.

Да се ​​бориме со непријателите со смирение. Кога ќе видите дека туѓиот ум се бори со вашиот, понизете се и војната ќе престане.

Ако случајно видите демони, не плашете се, туку понизете се и демоните ќе исчезнат. Меѓутоа, ако ве зафати стравот, нема да избегнете некоја штета. Биди храбар. Запомни дека Господ те гледа, ако ја положиш својата надеж во Него.

Меѓутоа, за да може душата да добие одмор од демоните, мора да се смири и да рече: Јас сум полош од сите, јас сум победен од секое животно и од секој ѕвер.

Како што луѓето влегуваат во куќата и излегуваат, така и помислите доаѓаат од демоните и повторно можат да си одат, ако не ги прифатиме.

Ако твојата логика вели „укради“, а вие послушате, на овој начин му давате на демонот власт над вас. Ако вашата помисла ви кажува „јади многу, за да се заситиш“, а јадеш многу, тогаш повторно те контролира демонот. И така, ако помислата на секоја страст те победи, ќе станеш живеалиште за демоните.

Ако, пак, започнете со потребното покајание, тогаш демоните ќе почнат да треперат и ќе бидат принудени да заминат.

Свети Софрониј Сахаров