Ако во секој дом, секое домаќинство, секоја организација имаше барем една душа посветена на Бога, каква хармонија би владеела во светот!

Ако во секој дом, секое домаќинство, секоја организација имаше барем една душа посветена на Бога, каква хармонија би владеела во светот! Често давам пример за една сестра, таа дојде со група; Тогаш сè уште бев во манастирот Туман. Сакаше да ја напушти работата и ми се пожали дека повеќе не може, сите се повредуваат и се караат.

    Таа рече: „Не можам повеќе, сакам да барам друго место“. „Немој“, велам, „не барај друго место, сите места се окупирани, малкумина се пензионираат, подобро е да престанеш да се бориш!“ „Не се борам со никого!“ „Не се бориш физички“, одговарам, „туку психички, а ова е и војна, незадоволна си од ситуацијата во која се наоѓаш“. - „Но, никој не може да го издржи ова! - таа рече. „Не можете да го направите тоа сами, но со Божја помош можете. На крајот на краиштата, никој нема да знае дали се молите или не; ова е внатрешно прашање на секоја душа. Тие ве навредуваат, но вие не навредувате, не одговарајте со навредливи зборови и не само со зборови, туку и со мисли; Наместо тоа, молете се на Бога да им испрати добар ангел, тогаш Господ нема да ве заборави. Нема да успеете веднаш, но ако упорно се молите, со текот на времето ќе видите како ќе се промени кругот на вашите мисли, ќе забележите како луѓето се менуваат, а вие самите ќе се промените“.

    Не мислев дека ќе го примени ова во животот. Во 1981 година бев префрлен овде во Витовница. И оваа куќа ја имаше овде, имаше кујна; Седев под оваа стара дуња, и одеднаш една сестра се одвои од групата што се упати кон црквата и дојде кај мене: „Благослови, оче!“ - "Бог да те благослови!" - „О, татко, не знаев дека сите се толку добри! - "На работа?" - Јас прашав. - „Да, сè се смени, чудо е како сè се промени, никој повеќе не ме навредува, а јас самата сум поинаква“. - „Дали се помиривте со сите? Како се снајде?“ „Долго време не можев да склучам мир со една жена, но го читав Светото писмо, гледам дека Господ заповеда да ги сакаме своите непријатели. Тогаш си реков: „Мораш да ја сакаш како што знаеш и можеш, затоа што Господ го сака тоа!“ И со текот на времето, непомирливите непријатели станаа блиски пријатели.

    Ако секоја фабрика, секое место имаше една таква душа што можеше да се моли вака! Погледнете како се гради светот! Кротката и скромна душа, која сè простува и секого сака, зрачи со мир и во нејзино присуство, со Божја помош, се ослободуваме од тешките депресивни мисли.

Старец Тадеј Витовнички