Христијански оптимизам

 Христијански оптимизам 

Оптимизмот е ореол на христијанската филозофија и христијанската историја. Оптимист беше основачот на христијанството, најоптимистот од сите оптимисти во светот. Тој остана оптимист и кога сите го напуштија, сам се молеше на Бога, таа кобна ноќ пред да започне трагедијата. И кога го одвлекоа од Ирод кај Пилат исмевајќи го. И кога Му ставија венец од трње, кога ја кинеше Својата божествена глава, а потоа кога под тежината на Крстот излезе од Ерусалим, кој се прости од Него со смеа, со клетви и со звукот на слаби солзи на жените. И конечно, кога чашата на горчина се прели и зборот Голгота влезе во историјата, тој повторно остана оптимист.

Оптимисти беа и христијанските сведоци. Штом мачениците и великомачениците беа оптимисти, како да бидеме песимисти? Оптимисти беа оние кои на римските стадиони се бореа со диви ѕверови, за забава на Цезар. Оптимисти беа оние кои гореа на катран на плоштадите за забава на Цезар и неговите жени. Оптимисти беа оние кои се вртеа врзани за тркалото и оние кои беа живи закопани во земјата. Оптимисти беа оние кои не доживеаја еднаквост или слобода на печатот.

Па, како да станеме песимисти? Зошто да станеме песимисти? Мачениците на христијанството кога беа запалени на клада извикаа: „Сè уште веруваме“. Дури и кога ги растргнаа ѕверовите, тие шепнаа: „Повторно се надеваме“. На крстот, липајќи, тие рекоа: „Се уште те сакаме. Го сакаме нашиот маченички живот и очекуваме подобар живот. Ние веруваме во Едниот и Семоќен Бог кој владее со сонцето и ги мери сите наши болки и сите неправди на нашите мачители“.

Овие луѓе кои беа клоцани како бескорисни камења беа земени од Бога, Создателот на сè, да бидат темел на Неговата Црква. Неговата Црква е најголемата градба на оптимизам што некогаш била изградена на земјата. Оптимизмот на христијанството не е едноставна духовна теорија, бидејќи е проверена и документирана.

Не би можел да се наречам христијанин ако не сум оптимист. И да се нарекувам себеси христијанин и да не сум оптимист, не би бил искрен христијанин. А сите вие џабе се нарекувате христијани ако не се надевате. Христијанството е крајната тврдина на оптимизмот. Христијанството е засновано на верата, надежта и љубовта. Затоа што само овие три спасуваат: верата, надежта и љубовта.

Верата, надежта и љубовта го сочинуваат оптимизмот. Само оптимизмот не спасува. Ако немаме оптимизам, немаме верба. Без вера сме како животните кои утрово беа заклани во кланица. Без оптимизам сите сме осакатени. Човек без оптимизам е поголем хендикеп од човек без нозе. Бог направи сè со мудрост. Сончевите зраци паѓаат на лицето на оптимистот секој ден, загревајќи ја и осветлувајќи ја неговата душа, додека лицето на песимистот останува без сонце, со што неговата душа е студена и темна. Првиот го гледа цвеќето секој ден, додека вториот го гледа ѓубриштето. Не може да има создавање без оптимизам.

Браќа мои, да се надеваме. Да гледаме во нашиот свет дење, да гледаме во небото ноќе и да имаме вера во Бога. Таму е Создателот, Обликувачот на светот и нашиот Отец. Оваа мисла нека биде основа на нашиот оптимизам. Секое семе, откако ќе изгние, потоа никнува и станува цвет. Со смртта гниеме за да никнеме во следниот живот. Бидејќи ние сме деца на бесмртен Отец, затоа и самите сме бесмртни. Каков Татко би бил тој што не би создал деца како Него? Кој Татко би живеел милијарди години и би имал синови чиј живот не трае ни сто години?

Да бидеме оптимисти затоа што ниту еден праведник нема да оди во пеколот и ниту еден непокајнички грешник во рајот. Но, за да успее човекот да влезе во рајот, прво треба да влезе во него рајот. Оној кој веќе има пекол во душата е доведен во пеколот. Небото е бесмртна радост и божествено воздигнување. Пеколот е вечна тага и совест исполнета со вина и каење. Казната на грешниците и наградата на праведниците се највисоките математички закони на вселената.

Да се надеваме, дури и кога ни се наштетуваат, зашто нашата штета никогаш не е погрешна и без причина. Нашето страдање е важен фактор во севкупниот животен тек на човештвото. Нашите страдања се плата со која плаќаме билет за да влеземе во местото кое Бог го осветлува со многу сонца.

Да бидеме оптимисти како христијани, бидејќи во нашата вера утеха нашле и најочајните. Да размислуваме оптимистички, бидејќи само оптимистичкото размислување стигнува до Бога. Да бидеме оптимисти и со нашите емоции, бидејќи оптимизмот е лек на тагата и извор на вистинска и вечна радост. Да бидеме оптимисти и за нашите дела, бидејќи нашите добри дела се испреплетени со Божјите дела и тие се зачувани вечно како и Божјите дела. Да бидеме оптимисти бидејќи самиот живот е оптимист, а ние луѓето сме највисокиот израз на животот.

Да се биде оптимист значи да се живее и праведно да се цени дарот на животот.

Свети Николај Велимировиќ