Со насмевка одговарајте на исмејувањето

 Со насмевка одговарајте на исмејувањето

Нивниот презир доаѓа од злобно срце; вашата насмевка нека биде без злоба. Исмејувањето одговара на незнаењето, додека знаењето на насмевката.

Исмејуваќи ве тие ја зголемуваат вредноста на вашата молитва пред вечниот Судија.  Бидејќи на Бога му е подрага молитвата на храбрата душа, опкружена со стрели на злоба, омраза, завист и потсмев. Сите овие стрели имаат тап врв и остра основа, па се одвраќаат од вас и ги фаќаат самите стрелци.

Сопругата на кралот Давид, Мелхол, еднаш се исмевала со горливата молитва на нејзиниот сопруг. Од ова потсмев, Бог се навреди повеќе од цар Давид. Затоа Севишниот го казни Мелхола: „ А Мелхола, Сауловата ќерка, остана без рожба до денот на смртта своја“ (II Царства 6, 23). Кој внимателно ја набљудува судбината на луѓето и настаните, може да се погрижи дури и во нашите денови  Бог строго да ги казнува исмејувачите на светоста.

А ти - ако мислиш дека секој говор им е посилен лек од тишината - кажи им на твоите исмејувачи: дали очите ме лажат или добро гледам? Ти што секој ден ги молиш трговците и земјопоседниците и полицајците, едниот за другиот, а другиот за другиот, ме исмеваш, зашто го молам нашиот вечен Творец? Зар не е посмешно да се моли беспомошниот од Семоќниот? Зарем не е апсурдно да се поклонува прашина пред Давателот на животот и Господ?

Некаде му е кажано на пророкот: „ Проклет да е човекот , што се надевоа во човекот... “ (Ерем. 17, 5). Кој ја става надежта во смртниот човек, во привремен балон и не ја става во Семоќниот Бог, очигледно е проклет. И ова проклетство врз него и неговата куќа може да го потврди секојдневното искуство. Јасно е дека на ист начин е проколнат човекот кој само го моли човекот, а не Го моли Оној кој држи сè и може да прави сè. Но, внимавајте,  понекогаш тишината е покорисна од овие зборови.

Првото исмејување ја збунува душата што се моли. Сепак, вие веќе преживеавте и не се откажавте од молитвата. Додека пак исмејувањето е навика. Во ова самиот велиш дека имаш искуство. Сега чувствуваш дека Господ е некако поблиску до тебе и црквата е пољубена и молитвата послатка. Знај дека ќе дојде време кога ќе престане исмејувањето и ќе започне согласност и восхит и пофалби и тогаш твојата душа ќе биде во поголема опасност отколку што е сега. Сега учиш понизност, додека потоа ќе се браниш од гордоста.  Но, тоа е друга работа, друго искушение.

Знајте дека оние кои нè мачат со потсмев се токму оние кои се и наши непријатели. А Господ мислеше на нив кога им заповеда: „ Љубете ги  непријателите своите “ (Матеј 5, 44). Без да знаат, ни прават добро . Со тоа што нè прават огорчено и вознемирувачки, тие го палат пламенот на божествениот оган во нас. Лаење одзади кога одиме во Божјиот храм нè туркаат поблиску до Бога. Со тоа што ни ја прават земјата потопла, ни го прават небото уште помило. Мразот и ветрот не размислуваат за доброто на дрвото, но, и да не сакаат, добро му прават. Така ви прават и вашите непријатели.

Затоа,  прости им, благослови ги и молете се на Бога за нив , и - тоа што е врв на сè - сакајте ги како ваши најголеми добродетели кај Бога.

Но, ако твојата душа не го издржи ова најмало свирење на земната прашина и не претпочита да се срами пред Христа, тогаш нема да ти се смеат само луѓето, туку и демоните.

Често посетувајте ги куќите на тагата. Треба да ги посетите и гробиштата. Размислете за Крстот Христов и прегрнувајте го колку што можете почесто. И размислете за крајот на животот. Сето ова ќе ви помогне да го зајакнете вашето расположение за молитва и да стигнете до целосна победа.

Мир и милост Господова.

Свети Николај Велимировиќ