Средба со живиот Бог...

Средба со живиот Бог

Времето е местото на нашата средба со Бога. Ова значи дека можам да се сретнам со Богот на љубовта додека сум во границите на времето. Но, како тоа да се направи, имајќи предвид дека мојот Бог е надвор од задушувачките граници на простор-времето?

Многу религии и многу филозофски системи, меѓу нив и нашите антички предци, тврдеа дека средбата со Бога се одвива во „просторот“ на Бога.

Така човекот, велат тие, мора да биде екстатичен од својата реалност, да се искачи духовно до просторот каде што постои Бог. Се разбира, човекот нема да го направи ова „искачување“ само со себе.

Телото и материјата не можат да го следат овој „нагорен“ тек, ниту чувствата, соништата и другите слични „гнасни“ активности на срцето.

Следствено, средбата на Бога и човекот во оваа перспектива не е средба на Бога и човекот, туку мистичен и езотеричен контакт помеѓу Бога и некој дел од ловекот.

Во Православието и во пракса овој метод е неприменлив. Човекот не може да се сретне со Бога на овој начин. Меѓутоа, Бог, сфаќајќи ја неспособноста на човекот да се искачи, презема лично спуштање до крајот на човечките услови.

Со други зборови, средбата на Бога и Човекот се случува не затоа што човекот се вознесува туку затоа што Бог се спушта и станува како човекот.

Бидејќи движењето на Бога за да се сфати средбата е надолно и движењето на човекот за средба со Бога мора да биде движење надолу. Колку повеќе човекот се понизува и го препознава својот грев, толку позабележително и посилно се среќава со Бога кој слегува да се сретне со човекот.

Значи, не себично наводно искачување до местото Божјо, туку скромно и реално спуштање до минливата состојба на човекот со истовремено препознавање на нашата грешност. Ова движење на духот и телото ни овозможува вистинска и целосна средба со Бога на љубовта.

Сега останува накратко да се разгледа целта и резултатите од овој состанок. Средбата со Бога го спасува човекот од распаѓање и смрт и му дава живот од друг ред, вистински и вечен.

Но, тоа не се случува во задушувачките граници на простор-времето, туку на она ниво на постоење каде живее Бог. Но, ние рековме дека човекот не може да се издигне на ниво на Бог, затоа Бог се спушта на човечко ниво, станува тело, станува човек сличен на нас во сите погледи, освен за гревот.

Токму поради оваа причина човекот се издигнува на Божјото ниво затоа што Бог го сретнува паднат и со љубов го крева, кревајќи го на рамениците. Значи нема можност и капацитет за самообожение, самоеволуција, самореализација и самоспасување.

Сè е овозможено со Божјата љубов кон луѓето кои Му веруваат и му дозволуваат Него да владее во нивните животи.

Овие мисли не се теории и желби, туку живо искуство кое произлегува од литургискиот живот и учеството во Светите Тајни на нашата Црква.

Во атмосферата на Светите Тајни, човекот егзистенцијално го доживува својот живот на две нивоа, ниво на земјата и нивото на небото, нивото на времето и нивото на вечноста во исто време.

Како заклучок, средбата со Бога се случува со нашето учество во тајните на Црквата и подвижниците со скромното спуштање на умот за разлика од надмената околна атмосфера на луѓето од овој век на измамникот.

Отец Андреј Газелис