Божјите закани во себе ја кријат Неговата голема љубов
Во Светото Писмо наоѓаме пишани закани од Бога, тој му се заканува на непокајаниот грешник со временски и вечни казни.
Секој земен крал, кој се грижи за уредниот живот на својата држава, издава корисни декрети, со кои се определуваат должностите на своите поданици, како и казните за оние кои ги прекршуваат. Така Небесниот Цар, Господ и Бог, им го објавува Својот свет и праведен закон на сите. Луѓето треба да живеат според него, избегнувајќи го она што тој го забранува и извршувајќи го она што тој го заповеда. На оние што го газат им се закануваат временски и вечни казни:
Секирата е веќе во коренот на дрвјата. Секое дрво што не дава добар плод ќе биде исечено и фрлено во оган (Матеј 3:0).
А на плашливците и неверните, на поганите и убијците, на блудниците и маѓепсниците, на идолопоклониците и на сите што лажат, делот им е во езерото, што гори со оган и сулфур; тоа е втората смрт (Отк. 21:8).
Ако не се покаете, Господ ќе го изостри мечот со две острици. Тој веќе го испружил својот лак и го има подготвено. Има подготвено дури и смртоносно оружје. Тој ги подготви Своите стрели за оние што треба да изгорат (Пс. 7:13-14).
На грешниците ќе пушти дожд од разгорен јаглен, оган и сулфур, а силен ветар ќе им биде дел во чашата нивна (Пс. 10:6).
Или не знаете дека неправедниците нема да го наследат царството Божјо? Не лажете се: ни блудниците, ни идолопоклониците, ни прељубодејците, ниту ракоблудците, ни мажеложниците, ниту крадците, ни користољупците, ни пијаниците, ниту хулниците, ни грабачите нема да го наследат царството Божјо (1. Кор. 6:9-10).
Овие и сите други закани на нашиот Бог се страшни, но во исто време го покажуваат Неговото големо милосрдие: ништо не го поттикнува грешникот на покајание толку колку заканите за казна.
Со добри ветувања, Бог нè повикува кај Него, кон вечно спасение. Но и со заканите со казни нè буди и нè мотивира да правиме добро.
Затоа им се заканува на грешниците, затоа што не сака да ги уништи; затоа го покажува Својот гнев, за да се плашиме, да се исправиме и на тој начин да го избегнеме вечното проклетство.
Ако стравот од земниот цар нè штити од многу зла, колку повеќе стравот од Небесниот Цар може да нè заштити од секакво зло и да нè доведе до покајание, ако честопати ќе се сеќаваме на Неговиот праведен гнев против гревот и Неговите страшни закани.
Вистина! Со страв од казна човекот е како врзан со јаже, воздржан и многу тешко се движи кон секое зло! Да, тој нема да се осмели да згреши, кога пред своите очи го има неизгаслив образот на вечниот оган, кој е подготвен за грешниците. Сеќавањето на казната нема да дозволи да падне во неа.
Брате мој, многу му должиме на Бога и за ова добро, односно што ни го откри пеколот и другите казни! Зошто, како што рековме, на покајание сме посилно поттикнати од заканата со казна отколку од ветувањето за добра.
Свети Тихон Задонски