Лебот наш насушен дај ни го денес!

 Лебот наш насушен дај ни го денес!

Сиромашна мајка со многу деца отишла во продавница да купи, на кредит, храна за Божиќ.

Продавачот ја прашал колку пари има со неа, а таа одговорила дека нејзиниот сопруг и син се убиени во војната, има пет деца и нема средства за живот.

„Искрено, сè што имам со мене во моментов е парче хартија на кое мојата болна ќерка напиша молитва...

Продавачот ладен и рамнодушен и рекол дека ова е продавница, а не добротворна продавница. Задевајќи ја жената и шегувајќи се, го зеде ливчето и го стави на едниот тас од вагата, велејќи иронично и арогантно:

„Ајде да видиме колку храна тежи молитвата на твојата ќерка...“

На другиот тас од вагата ставил парче леб, но тоа не се помрднувало и не се спуштало. Потоа половина векна, лепче, две, три, пет и други потешки јадења и секогаш ја надминуваше тежината на парчето хартијата...

Продавачот бил вознемирен од чудната тежина на хартијата, зафатен со некаква света стравопочит и исполнет со чудни чувства на каење и срам, и рекол на жената:

„Земи ја оваа вреќа, наполни ја со бесплатна храна и оди кај твоето семејство и Среќен Божиќ...“

Жената трогната од храбриот и филантропски гест на бакалот му се заблагодарила со солзи и среќна си заминала.

Кога замина, бакалот го зеде парчето хартија и прочита што пишува:

„Господи, Лебот наш насушен дај ни го денес!..“.

Ова беше товарот на молитвата.