Ние што знаевме повеќе, можеби сме многу погрешни и безвредни и покорумпирани и лицемерни...

 

Ние што знаевме повеќе, можеби сме многу погрешни и безвредни и покорумпирани и лицемерни

Во светот Црквите се полни со луѓе кои не веруваат во својот секојдневен живот. Во светот луѓето го исповедаат Христа, а сепак не се сеќаваат на Христос.

Мора да се случи нешто, некоја смрт, некоја кола да ги удри, некоја болест да им дојде, некој неуспех или нешто друго, за да се сеќаваат на Христос...

Зар овие луѓе не се христијани? Е. Тие се грижат за работите на светот, но тие се христијани, Божји деца. Загубените, изгубените, световните, грешниците, кои не се сеќаваат на Христа, кои не ја сакаат Црквата, кои понекогаш ја негираат, оние кои вршат убиства, злосторства, блудства, сето тоа се Божји деца.

Каква вредност имаме ние пред Бога, имаат и тие. Какви права и да имаме ние, имаат и тие. Какви и да имаме молитви, имаат и тие. Причината зошто девојката можеби тргнала по патот на гревот и блудот е самата причина поради која одам во манастирот.

Човечката душа е иста. Затоа, сите тие се Божји деца. Тоа е светот што го создал Бог, а тие се суштества на небесниот Татко. Ние не се разликуваме од световните луѓе.

Навистина, ако размислиме правилно, ние што сме знаеле повеќе, можеме да бидеме многу погрешни и безвредни и покорумпирани и лицемерни. Барем не се лицемери.

Старец Емилијан Симонопетриски