Нашиот живот е како свеќа...

 

Нашиот живот е како свеќа.

Нашиот живот е како свеќа.

Гори, осветлува, но се намалува со текот на времето.

Пред да не најде крајот, да им понудиме топлина колку што можеме на оние околу нас.

Мисли, зборови, дела.

Сè си ја игра својата улога за нашиот мал живот да стане вечност.

Не држете се до формули и површна религиозност.

Сега е време да го видиме нашиот живот во неговата длабочина, без формализам, морализам, комплекси и комплекси на вина.

Како обична свеќа, нека изгориме.

Како благ пламен, нека постоиме.

Како весела светлина, така да живееме.

Без разлика дали сме млади, средовечни или стари, ние сме исти. Свеќи. Луѓе кои се борат во темнината, кои се спротивставуваат на ветрот. Мали и безначајни во нашиот земјен свет.

Бог сака молитви. И сè освен Тој ќе ни даде како и кога сака.

Но, пред нашиот пламен да ја допре земјата и да згасне, да ги облечеме нашите животи со вера, надеж и љубов. Тогаш, кога пламенот ќе се изгуби во прав, ќе се роди некаде на друго место...

Таму, во вечниот и светол повик на Рајот...

Архимандрит Павлос Пападопулос