СВЕТИ ГАВРИЛ ГРУЗИЈСКИ во спомените на Монахиња Параскева (Ростијашвили)

 СВЕТИ ГАВРИЛ ГРУЗИЈСКИ во спомените на  Монахиња Параскева Ростијашвили  

Отец Гаврил ги привлекуваше сите со својата христијанска жртвена љубов.  Со смирение и послушност ги водел сите во Царството Небесно.  „За скромните, секое искушение ќе помине.  Господ им дава благодат на смирените, без смирение никој нема да влезе во Царството Небесно!“  поучуваше старецот.  Ни даваше такви „испитувања“ на понизност и послушност што честопати дознававме за неговиот план дури години подоцна.  Старецот сакал да повторува: „Господ од нас бара и срце и добри дела.  Што добро му направија на својот ближен, ми направија мене, учи Господ“.

***

Еден свештеник му постави прашање на старецот:
- Што е пост?
Сега ќе ти објаснам, одговори старецот и го потсети на сите негови гревови направени уште од детството.
Од срам, свештеникот не знаел каде да оди и почнал да плаче.  Старецот наеднаш се развесели и му понуди храна.
Како да јадам сега, се чувствувам толку лошо!  - одговори тој.
- Ова е постот.  Кога се сеќавате на своите гревови, се каете и повеќе не размислувате за храна.

***

Пред Великиот пост, старецот, по правило, се молел на колена за простување на гревовите на амвонот на Црквата Преображение.  Ако некого налутено осудувал, а тој не дошол на прошка до вечерта, тогаш тој самиот отишол кај него и барал прошка.

***

Кога бев неговата ќелија, световните страсти исчезнаа во мене.  Чувствував дека во мене растат рационални мисли и чувство на сочувство.  Ме водеше на неверојатен начин.  Понекогаш имав чувство на таква леснотија, како да лебдам во воздухот.  Тогаш старецот започна да ме понизува.  И кога почувствував тежина во душата, како цел свет да ми висеше на рамениците, а јас умирам, со хумор ме тешеше:
- Трпи се, трпи мајко: кој ќе издржи до крај, тој ќе победи!