Пред плаштаницата

 Пред плаштаницата

Тажна средба.  Тажна глетка.  Пред нас е мртов човек, згора на тоа, необичен мртовец.  Пред нас лежи Царот на небото и земјата, Творецот на целата вселена.  Тој умре за нас.  Ние згрешивме, но Тој страдаше.  Луѓето ја прекршиле Божјата заповед, се оддалечиле од Бога, а Бог сакајќи да ги привлече кон Себе со Својата љубов, страдаше и умре за нив.  Бог не можеше да страда и да умре како Божество, затоа се воплоти, и страда и умира по Неговата човечка природа, без да престане да биде Бог.  Сето ова Тој го прави за нас за да ја покаже својата љубов кон нас.
Со каква благодарност нашите срца треба да бидат исполнети со Него!
Како можеме достојно да Му благодариме?
Цвеќиња беа донесени на Неговиот гроб, беа запалени свеќи во Него.  И Господ не ги отфрла овие жртви, туку сака нешто друго од нас и само со тоа ќе ги прифати останатите приноси.  „Синко, дај ми го срцето свое“ (Изр. 23:26), рекол Бог дури и преку Светото Писмо од Стариот Завет.  Господ го чека нашето срце;  тоа е она што треба да Му го дадеме.  Да се ​​љубат Неговите заповеди и учења и да се исполнуваат е благодарност кон Оној што пострада заради нас, Нему угодно.
Приближувајќи да го бакнеме лицето на безживотниот Спасител, да донесеме цврста одлука да го следиме патот што ни го посочил.  И ако треба да трпите неволји и да искусите тешкотии на овој пат, Самиот Христос ќе биде Помошник, Кој ќе ги Воскресне со Себе оние што страдаа со Него и ќе им даде бескрајни благослови во Неговото Небесно Царство, со кое и ние ќе бидеме почестени.

Амин.

Свети Јован Шангајски