Впрочем, што е љубовта за мене?...

 

Впрочем, што е љубовта за мене?

 Љубовта е учење внимателно да го „слушате“ ближниот.

 Љубовта е споделување на мојата вознемиреност со некого, тоа што некој ќе ја сподели својата со мене, споделувањето покажува почит и доверба.

 Љубовта е прифаќање на нечие тешко време и простување, како тешко време, љубовта е простување.

 Љубовта е да внимаваш на деталите од моментот затоа што некому му треба моето внимание, љубовта е трпение.

 Љубовта е да се зборува искрено, без да се крие, да се биде таму со суштината, љубовта е автентичност, љубовта е искреност.

 Љубовта е „продолжение“... а ни за момент да не се каже „направив, што друго да правам?“, љубовта е повторување во љубовта.

 Љубовта е да заборавиш и да не бидеш повреден, да се сеќаваш да учиш, љубов е да не се плашиш.

 Љубовта понекогаш се убави зборови, т.е „ласкање“, кога станува збор за луѓе кои не се сакаат себеси, да им помогнам да тргнат од тоа, не заборавам дека и јас почнав од таму.

 Љубовта е да сакаш добро за другите, наспроти доброто за себе, затоа што разбирам дека тоа е индиректно добро и за мене, само ако имам трпение да го разберам.

 Љубовта е да се биде близок со луѓето со квантитет на време, а не само со квалитет.  Не фаќаш тежок момент, лоша мисла, негативна помисла, споделувањето не е спонтано кога тоа го правиш во одредено „квалитетно“ време.  Нему му треба постојано присуство кое создава топлина и удобност.  Љубовта е понуда, присуство.

 Автентичната љубов е безусловна љубов и ова е љубовта Христова и стана за мене почеток на патување во мене.

 Оваа безусловна љубов Божја го изненади моето битие, ме разоружа и ме научи многу.  Таа ме научи (и ме учи) на вистинско покајание, а не на привремено, суштинска критика на моето битие.  Ова покајание пак ме доведува до состојба на крајна надеж, ми дава сила во мојата борба, не ме изневерува во мојот пад, ме тера да мислам дека „ниту една борба не е залудна“ и не дозволува да бидам разочаран.  Целата оваа ситуација конечно ја подгрева Љубовта во мене кон себе.  Така, без да сфатам како, во мене се раѓа „љубов“ што доаѓа од мене и што треба да им ја дадам на другите.  Последниот чекор се одвива спонтано и во целина целиот овој процес станува кружен пат кој се повторува и доживува од Неговата Милост,

 „Љубов од Бога,

 покајание,

 надеж,

 борба,

 самољубие-прифаќање,

 љубов кон другите“

 сè постои во мене во исто време и дејствува под водство на Љубовта Божја - која е првата љубов во серијата - и „најде простор во мене“, без да ме праша.

 Се надевам дека оваа Љубов што доаѓа од ова патување ќе најде место во срцата на другите и ќе ја рашири во нив, за да можат и моите најблиски да тргнат на истото благословено патување.  Тие тоа го заслужуваат.