Божјиот избраник!

 Божјиот избраник!

Јас, старче, рече осуденикот, немаше да ти се отворам да не ми го допреше срцето со твоите проповеди. Тие многу нè придвижуват.
Затворениците имаат право што те сакаат толку многу.
Ти подготвуваат и подарок, икона.  Затворениците ќе ве следат каде и да одите.  И јас те сакам старче.
Би сакал да те прашам нешто: исповедај ме и причести ме.  Никогаш во животот не сум се причестил.
- Сакаш ли да те помазам со Свето миро, чедо мое?
- Да, ќе ви се заблагодарам за тоа.
Овде во истата просторија го помазав со Свето миро, вториот ден го исповедав и го причестив…
Една година, за време на мојата посета на бродоградилиштата Нерчинск во регионот Аглаченск, го најдов болен.  Разговарав со него два часа.  Беше многу задоволен од мојата посета.
За шест месеци повторно го посетив овој затвор.  Третиот ден, затворениците ме поканија да го посетам овој блажен осуденик, кој беше при крајот на својот живот.
Кога влегов, тој од радост што ме виде, стана малку и се прекрсти и ми рече:
- Старче, за еден час ќе ја напуштам земјата.
По пет минути легна на креветот, бидејќи не можеше повеќе да седи.  Тој шепна нешто.  Потоа го крена погледот и рече:
- Небесата се отворија, на мене се спушти Пресветата Богородица и со неа мноштво Светии.  Ти, старче, ги гледаш? - ме праша.
- Не, дете мое, - му одговорив.
- Да, и Христос, Царот на славата, се појави во облаците и слезе кај нас.
Со овие негови зборови сите делови на неговото тело се мрднаа грчевито.  Погледот му беше насочен надесно.  Почнав да се тресам од страв.
- Господи,- извика тој, јас би сакал повеќе да страдам овде на земјата заради другите, но нека биде како што сакаш Ти.
За една минута издиши.  О, каква тага дојде на затворениците!  Не можам да го заборавам.
Како што ми кажа во својата исповед, видението го видел три пати.  Господ и по неговата смрт да му ја даде благодатта што ја имал додека живеел на земјата, за да ни помогне и на нас грешниците да го подигнеме нашиот Крст.
За време на мојата пастирска служба во затворите, ретко сретнав такви христијани.  Сепак, тие постојат.
Таквите луѓе се навистина Божји избраници!  За нив нивниот живот е само Христос.
Колку и да трпат страдања, маки и секакви угнетувања, во сето тоа не гледаат ништо друго освен утеха, радост и некаква духовна сладост.

Архимандрит Спиридон